park der gedachte

erg mooi geschreven.

ik zit in het park der gedachten
maar waar zijn mijn gedachten
zijn ze op de loop?
of zitten ze nog in mijn kussensloop
ik denk na waarom lopen mijn gedachten mij achterna
ik denk aan jou
irma gewoon omdat ik heel veel van je hou
ook al zitten we in een zware tijd
ook heb je mijn hart verblijd
ooit keek ik uit naar de komt van jou
omdat je weet dat ik jou vertrouw
samen delen we lief en leed
terwijl ik dat vroeger liever vermeed
elke dat sta ik vrolijk op
want ik vind je gewoon top
wij delen heel veel met elkaar
daarom ziet iedereen ons ook als een perfect paar
ik zeg het heel vaak tegen jou
gewoon irma omdat ik zielsveel van je hou

Van de buitenkant zie je niets
maar aan de binnen kant is er iets
het is net of je twee persoontjes bent
maar daaraan zijn wij gewend
Soms is het goed en soms is het mis

Andere mensen denken:
dat is er een met pit
maar doe weten niet hoe jij in elkaar zit
de wereld zit voor jou moeiljik in elkaar
hierop reageer jij vaak heel raar

het zijn al die prikkels die het zo moeilijk maken
die in jou hoofdje de weg steeds kwijtraken
dan ben je boos op de wereld om je heen
en sluit jij je af en ben je t liefst alleen

jij drukt je dan uit in jou eigen taal
en dat maakt jou zo speciaal
als iedereen jou nu zo ziet
dan is de wereld zo slecht nog niet
het doet van binnen soms pijn

Maar toch zijn we trots dat wij jou ouders mogen zijn..

Niemand ziet wie ik echt ben
Er heeft nog nooit iemand echt gekeken
wie ik echt ben.
Zolang ik hier op aarde rondloop
heeft nog niemand echt om mij gegeven
ja op een paar na dacht ik te weten maar
zelfs dat bleek niet echt te wezen.

Niemand ziet wie ik echt ben
Ik ben een gebruiks voorwerp voor anderen
Zolang die het moeilijk hebben, hebben ze mij nodig
om ze te helpen zich weer goed te voelen
ja dan moet ik er zijn,
Zodra een ander zich dan weer goed voelt
dan kan ik weer gaan en zien ze mij niet meer staan

Niemand ziet wie ik echt ben.
Zo gaat t al zolang ik hier rond loop
Hoe mijn gevoel is en om wie ik echt ben
en uitstraal intereseerd niemand wat
Als ik een ander maar help op te staan om verder
te gaan,

Niemand ziet wie ik echt ben.
Ik ben een oplaad station voor mensen
die opgeladen moeten worden.
Eenmaal opgeladen beland ik weer in de kast.
Niemand ziet wie ik echt ben.

tja dat is het egoistme van deze tijd.
maar ik weet dat er na al deze ellende warmte en licht verschijnt.

weet je butterfly_demon het geeft niet dat je de dingen niet kunt verwoorden dat is ook niet altijd gemakkelijk. en opschrijven soms ook niet.
het is al fijn dat je uit de teksten van anderen zo veel kunt halen waar jou gevoelens in zitten je mag het zien als jou geschreven tekst.
en als t je helpt mag je t best over schrijven voor je zelf soms kan dat ook helpen om je zelf wat verlichting te geven.
en weet je ook al voel je je soms alleen en niet begrepen vergeet niet dat er altijd mensen zijn die ook om geven en er ook voor jou zijn. je staat nooit alleen. al voelt t soms wel zo. ook jij hoort erbij net als ieder ander.