hoe is het om 15 jaar getrouwd te zijn? en wie zou het overdoen als het kon?

Hier is het gratis...
Enne.. ik heb er erggg slechte ervaringen mee.. naar ja, de meningen verschillen en dat is goed.

Tja blabla, dit is niet direct de plaats om nou erg gedetailleerd op sommige in te gaan..

Maar RIAG is niet echt een commerciele instellling, dus dat is niet het probleem.

Hoe vaak je er heen gaat ligt aan aantal dingen, maar zo erg vaak zal het eigenlijk niet zijn, hoogst waarschijnlijk 1 uur per week, vaak minder.

Wat er van voor te stellen.. wel.. ligt er helemaal aan wat en wie je krijgt..
Je moet er wel rekening mee houden dat het meestal mensen zijn die alles weten over kinderen opvoeden en relaties maar zelf vaak geen kinderen dan wel relaties hebben, het gaat volgens het boekje, soort droog zwemmen dus.

Waters..

ach ja, ik altijd vrolijk en optimisties, lachen is belangrijk...

The point is blabla, als 2 mensen willen dat het werkt, en staan er allbij achter, dan kun je bergen verplaatsen en heb je gaan RIAG nodig.

Als er dingen "geforceerd" moeten worden en twijfels zijn, wel, proberen staat niet echt in mijn woordenboek, graag of niet, ja of nee....

Hoeveel kun je accepteren, waar kun je me leven, en wat krijg je terug zonder te vragen, wel, dat varieerd en als het het waard is kan ik soms kamelen doorslikken, ik heb ook mijn dingen en fouten, maar ben liever alleen dan leven in een drama en alleen kamelenvlees eten..

Maar ik kan niet oordelen over anderen, ik heb mijn eigen mening, ieder leeft zijn eigen leven en doet wat hem of haar (op dat moment) het beste lijkt.

Waters..

Hallo moeder van vijf en blabla. Terug van weggeweest ... Zoals belooft in vorige posts nog een mening en/of advies van mij. Afhankelijk hoe jullie er tegenaan kijken natuurlijk. Blabla's vragen:

*Staan mannen dan anders tegenover kinderen?

Dan vrouwen ? In zekere zin wel ... Al houden mannen net zo veel van hun kinderen als vrouwen, ze kijken er anders tegenaan en gaan er ook weer anders mee om. Van nature is de vrouw diegene zie de rol van zorg voor kinderen op zich neemt omdat geboorte, zorg eerste jaar van de vrouw komt en de man pas echt erbij is wanneer er een "relatie"ontstaat tussen kind en de man. Dit is meestal wanneer de eerste woordjes worden gebrabbeld, de baby begint te reageren op het zien van de vader e.d. Dus er zit een tijdje tussen, en ergens gaat er ook biologisch iets werken tussen man en vrouw waardoor de man beschermd, zorgt en het manlijke bij kinderen overbrengt. Daarom is het in het belang van opvoeding van kinderen altijd goed dat zowel man als vrouw hierbij betrokken zijn, maar dan ieder vanuit zijn/haar functie en geslacht.

*Kinderen hebben toch zoveel (eenvoudige)aandacht nodig..........

Klopt ! Het is voldoende om een aantal uurtjes per dag ECHTE aandacht aan je kinderen te geven. Ongeacht de leeftijd. Zolang ze bij je thuis zijn. En het helpt niet om speelgoed te kopen, snoep of te verwennen als surogaat voor TIJD die je met je kind als vader (of moeder) besteedt. Dus, zoals je schrijft ... Eenvoudige aandacht. TIJD. Samenzijn. Luisteren en begrijpen. Liefhebben ondanks dat dingen die kinderen soms DOEN niet geaccepteerd kunnen worden, maar dat je het kind als PERSOON altijd (!!) liefhebt, accepteerd en waardeerd. Nooit invalideren (make someone wrong !)

*Als moeders kinderen krijgen komen de vaders toch echt op de 2de plek te staan...........ik hoop dat ze dat eens kunnen begrijpen!(als de kinderen ouder zijn word dat toch vanzelf wel minder?

Ja, zoals ik hierboven reeds aangaf, dit zou in "normale" gevallen bij de man vanaf het eerste levensjaar moeten ontstaan. Het is de vader die op die manier zijn best moet doen om die relatie te bouwen door allereerst zijn kinderen lief te hebben en te corrigeren waar nodig. Trouwens ... t.a.v. corrigeren. Het is altijd zaak dit zoveel mogelijk als man en vrouw te doen, dus een lijn te volgen en achter elkaars beslissingen te staan.

*Het zou mooi zijn als je de (eenvoudige aan dacht) met je man zou delen
bv samen spelletjes doen oid

Heel belangrijk, blabla ! De gezinseenheid is de basis voor de kinderen om op terug te vallen. Ook hier weer is het van belang dat de man zich hiervoor inzet ! Ik begrijp zelf dikwijls die vaders niet die het z.g.n. "te druk hebben met hun werk" en niet voldoende aandacht aan hun kinderen willen/kunnen besteden. Echt, dat is onzin en dikwijls de eerste indicatie in het gezin dat een man (ook op latere leeftijd, wanneer de kinderen groot zijn e.d.) niet voldoende relatie heeft kunnen opbouwen met zijn kinderen. Dat krijg je terug en meestal niet zo positief. Er is geen wederzijds vertrouwen, alleen maar een vader die je "gekocht" heeft maar niet echt van je houdt of om je geeft. Mannen moeten beseffen dat ALS ze voor kinderen kiezen dit altijd opofferingen vraagt tot het einde van je leven !!! En dan krijg je ook liefde en zorg terug. Er is een band en begrip tussen elkaar. Zelfs als er verliefdheid en relaties bij je kinderen onstaan, dan nog zullen ze altijd voor de gezinsbasis kiezen indien die goed geweest is.

Ik zelf heb gemerkt dat de opvoeding in fases is verlopen. Elke fase komt ook weer in een andere, sterkere en bewustere vorm terug. Je kind wordt verstandiger over de jaren, je kan beter met hem communiceren en je hebt waardering en respect voor wat hij/zij doet en graag wil. (Binnen grenzen, maar indien je goed bezig bent geweest de eerste 10-12 jaar, zal dat zich in de pubertijd terugbetalen.) Pubers blijven pubers, moet je maar denken en e.e.a. is afhankelijk van hoe je de relatie hebt opgebouwd.

En ... dan nog ... er kunnen situaties voor doen, dat je denkt .. hoe is het mogelijk ... Maar ja, that's life ...


* Een moeder is altijd zooooooo druk, 7 dagen per week (die wil ook weleens verwend worden) al is het maar eens per maand een keer uitslapen dat PA de kids eten geeft smorgens, en mpoeder dan lekker laten badderen of zo..............wouw dat zou lekker zijn!!!!

Ja, dit gaat me aan het hart. Er moet een balans in een huwelijk zijn. Het is geven en nemen. En meer geven en opofferen dan nemen ... !!! Waarom sommige mannen vrouwen meer als een soort sloof zien en letterlijk ALLES op de vrouw laden met argument: Ik zorg voor het geld, dus jij de rest ... Sorry, maar dit is niet meer van deze tijd en speciaal in deze tijd (de afgelopen 25 jaar ...) met alle tijd compressie, verplichtingen, dubbele huishoudinkomens die NOODZAKELIJK zijn, etc.etc. Voor mij is een vrouw kostbaar en iets bijzonders. Om van te houden en lief te hebben. Gelukkig zijn er meer mannen die er zo over denken, maar er zijn er die dit schijnbaar niet kunnen of vrienden, de buitenwereld, het werk, de zaak, de baas, etc.etc. belangrijker vinden.

En dit ... kan dus leiden tot hetgeen waarover op deze post zoveel geschreven wordt. Scheiding, vreemdgaan, groene weiden aan de overkant e.d.

Ik wil hierbij nog voor Waters benadrukken dat het ook de vrouw kan zijn die er anders over denkt en dan is de man "het slachtoffer" ondanks alle moeite die hij doet om een relatie goed te laten verlopen en eenheid te krijgen. Helaas zijn er ook vrouwen die niet weten wat ze willen, nog erg onzeker zijn en dit in het huwelijk ook blijven uitleven. Dan heb je ook een probleem.

Perfecte mannen en perfecte vrouwen bestaan niet. Er bestaat geen tover formule voor relaties. De kern ligt hem meestal in de OORSPRONG van de relatie, toen je elkaar voor het eerst leerde kennen. De periode NA de eerste verliefdheden ... Belangrijk is DAAR tijd voor te nemen en te ontdekken of je een "perfect fit" (!?) voor elkaar bent.

Niet elke relatie strijd in een huwelijk is op te lossen. Het is vooral belangrijk dat de WIL er is om ECHT er iets van te maken. En wees bewust dat als de wil er niet is, de keus om dan maar uit elkaar te gaan (en kinderen het kind van de rekening te laten worden) de gevolgen bijna ALTIJD negatiever uitpakken dan dat je eerst moeite doet e.e.a. in de relatie recht te zetten. En als alles DAARNA niet gelukt is, dan kun je met volle overtuiging werken aan co-ouderschap en vriendschap voor het leven, waarbij je elke eventueel een nieuwe partner gevonden hebt. Dit werkt dan UITEINDELIJK ook goed door naar de kinderen en is dan gedaan op weloverwogen gronden. In rust en zoals ze zeggen"Gedaan in liefde en vrede."

MeToo

Hoi allemaal,

wat een veelheid aan verhalen lees ik hier als pasgetrouwde vrouw, hahaha. Ik ben t in elk geval met MeToo eens dat je voor je relatie moet vechten. Niks is makkelijk in t leven, zo simpel is dat.

O ja: mijn moeder zei altijd:
1. Alle dingen waar je je in het begin aan ergert, worden na verloop van tijd alleen nog maar vervelender. Meteen praten dus, niet jaren wachten tot je ontploft.
2. Gouden regel voor het huwelijk volgens mij ma: Alles wat van jou is, is ook van mij. Alles wat van mij is, blijf jij met je vingers vanaf hahaha.
3. Niemand is volmaakt.

En ik ben het HELEMAAL met Metoo eens dat je vooral niet de hele tijd moet gaan letten op de negatieve kanten van je partner/relatie, dat is een self-fulfilling prophecy want dan loopt t altijd mis. En vergelijken met andere mannen/vrouwen slaat ook nergens op want je let dan toch meestal op wat die ander WEL heeft en jouw partner NIET.

Lijkt mij stukken beter om steeds te bedenken wat er ook al weer heel erg leuk is aan je man/vrouw. En het zeggen als hij/zij iets doet of zegt waar je blij mee bent, zo houd je contact en weet de ander wat voor effect hij/zij op je heeft. Niet alleen maar bitchen maar ook bedanken, zeg maar.

groetjes en veel sterkte allemaal

Zappa