hoe is het om 15 jaar getrouwd te zijn? en wie zou het overdoen als het kon?

Hallo Waters, nog even een reactie op wat je schreef over kinderen ? het kind van de rekening ? Toevallig heb ik zeer nabij meegemaakt het effect op kinderen die constant geconfronteerd worden (hoop niet dat dit jou situatie was trouwens ?) met vechtende en slaande ouders, waarbij het servies en alles wat los en vast zat door het huis ging ? Je hebt volkomen gelijk (!) dat in dit soort fysieke en verbale ouder confrontaties kinderen blij zijn met de rust in huis en de stabiliteit. De school prestaties gaan daarna weer vooruit en e.e.a. kan beslist een beter eindresultaat voor de kinderen (ook op latere leeftijd) bewerkstelligen.

Maar ? toch ? bij kinderen van gescheiden ouders zijn de emotionele en innerlijke stabiliteitsfactoren (zelfvertrouwen, eigenwaarde, rust, concentratie etc.etc.) beschadigd, kunnen ze op latere leeftijd minder vertrouwen geven, blijven onrustig zoeken naar ?dat iets? , stellen het krijgen van kinderen dikwijls lang uit, zijn bang voor een huwelijk, etc.etc. Het ?kleedje? in metaforische termen gesproken is onder hen vandaan getrokken en dat blijft voor geen enkel kind in de wereld ongemoeid. Het is en vorm van sterven, verlies en enorme onzekerheid dat over kinderen heen komt. Je kunt het ook vergelijken met de dood van een vader of moeder alleen dan is dit sterven van de ouder beter te verwerken en komt een kind er veel beter over heen(!) De rest van het leven van je ouders met de in het verleden genomen beslissing te blijven geconfronteerd worden is dikwijls blijvend traumatisch. Ja ? want het stopt niet bij de scheiding. De confrontatie met de ?nieuwe? papa of mama (niet van eigen vlees en bloed ?! ? Je leest dikwijls wel van het misbruik in zulke gezinnen ?) Hoe leuk het soms ook mag lijken. (Groot gezin, kinderen krijgen nieuw broertje of zusje erbij ?) Twee huizen, omgangsregelingen, voogd, wetgever, kiezen tussen je moeder of vader, omkoperij ? en daar zit je allemaal tussen als kind. Neem van mij aan Waters dat kinderen inderdaad beter af zijn met een ouder scheiding wanneer de omstandigheden thuis tussen ouders echt zeer ? zeer ? slechts zijn ? Maar als je het hen op dat moment vraagt ? ouders scheiden of niet scheiden ? ? dan zullen ze bijna in ALLE gevallen kiezen voor GEEN scheiding, ondanks alle ellende thuis. Hoe gek dit ook mag klinken.

Zie hier mijn opmerking: Het kind van de rekening. En begrijp dat ik in algemene termen schrijf, niet specifieke gevallen, hoewel bovenstaand wel een voorbeeld is van een specifiek geval ? En dit alles wil niet zeggen dat ze er niet bovenop kunnen komen, trouwens. Neem Tom Cruise ? van gescheiden ouders, armoede etc. Maar alleen door een bepaalde religie (scientology) aan te hangen heeft hij zijn eigen ik terug kunnen vinden. En omstandigheden/omgeving hebben de rest gedaan ? Dikwijls is goede psychologische steun voor deze kinderen een aanrader. Alleen wanneer ze erom vragen trouwens ? Wanneer ze ontdekken dat er ergens iets niet lekker zit ? Hoe dan ook, littekens zijn aangebracht en helaas zij zijn het kind van de rekening.

MeToo

Tja, communicatie is het toverwoord, maar ook luisteren.
Emoties zitten er vaak tussen en die kunnen lastig zijn.

Ik zelf heb eigenlijk meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke.
Dat komt vooral omdat ik weinig geinteresseerd ben in bier drinken en lullen over vrouwen op een manier die mij irriteerd.

Ik zie ze niet direct als vrouwen, (danwel potentieele sex candidaten, dat is heel wat anders), ik zie ze gewoon als personen, komt niet in mij op om daar nu gebruik van te maken ik denk dat dat toch wel een hoop zal veranderen op het gebied van vertrouwen en veilig voelen.

Ik sta aan de vooravond van een scheiding. Mijn man heeft het na 30 jaar wel gezien. Ik zie er vreselijk tegenop. De eenzaamheid en het verhuizen van mijn stekkie. Een leuke boerderij met alles wat mijn hartje begeert. De thuishaven van mijn (al grote) kinderen.
Maar mijn man wil zijn VRIJHHEID terug. Ik hou nog zielsveel van hem. Ik sta versteld van zoveel reacties. Het doet goed om er meer over te lezen. Maar het verdriet is er niet minder om.

Dat begrijp ik heel goed, Lian. En als vrouw zal je altijd in je hart om je man blijven geven, al voel je je verraden en in de steek gelaten. Denk hieraan: Je hebt nog zeker 20 tot 30 jaar voor je. Maak daar toch iets van. Met je kinderen voor zover mogelijk en door gewoon vrienden en kennissen op te blijven zoeken. Die VRIJHEID die je man zoekt zal hij daarbuiten toch niet echt vinden. Eerder meer kale eenzaamheid, al lijkt het misschien zo leuk, dat avontuur. Maar ja, veel mannen hebben dat ... en krijg het maar uit hun hoofd. Ook op nog jongere leeftijd rond de 40 of zo. Laten hele gezinnen achter met kleine kinderen ... Vandaar mijn posts hier. Schrijf nog maar als ik je ergens met raad bij kan staan. Maar vooral niet in een hoek gaan zitten !

MeToo