Daphne's gedichten

Gedicht 30:

Niets is sterker dan dat ene woord
Dat woord wat je constant hoort.
Vooral als er werd gescoord
Eindelijk is het zover,
18 jaar gewacht
Iedereen is blij en lacht
soms vloeien er tranen van geluk
Overal is het feest,
Wie is er allemaal heen geweest?
de stad kleurt rood wit groen
wij zijn eindelijk kampioen
Vanochtend vroeg stonden we al klaar
massa's mensen stromen naar binnen
nog vier uur voordat we gaan beginnen
Iedereen is aan het 'zingen'
Maar vooral aan het springen.
Niets is sterker dan dat ene woord.
dat woord wat je contant hoort

@kampioen!!!

Gedicht 32:

De tijd tikt door
Uren verstrijken
dagen verstrijken
een deadline is inzicht
energieloos staar ik naar het scherm
zoveel wat ik nog moet doen
zoveel wat ik niet wil doen
De tijd stikt door
Uren verstrijken
dagen verstrijken
Er komt geen stress bijkijken
De motivatie is er niet
De zin is er niet
De twijfel komt weer kijken
Moet ik wel verder gaan
Is dit wel wat ik wil
De tijd tikt door
Uren verstrijken
dagen verstrijken
Dit is wat ik wil
Dit is wat ik makkelijk aankan
maar af en toe een beetje hulp nodig
Een duwtje in de rug
iemand die je uit bed trekt
je naar school stuurt
je aan je huiswerk zet
Alleen om het laatste stukje af te maken
nog 6 weken tot de vakantie
Nog 6 weken mijn laatste beetje energie geven
De tijd tikt door
Uren verstrijken
dagen verstrijken
Het is bijna vakantie
een vakantie om bij te komen
waarbij er geen deadlines zijn
Gewoon alle tijd,
alle tijd om helemaal niets te doen

Gedicht 34:

Het moment dat je begint te twijfelen
te twijfelen over wat je zegt
wat je schrijft, wat je denkt
Iets wat normaal geen moeite kost
het komt er gewoon uit
maar nu durf je niet
Niet durven typen wat je denkt
niet alles eruit durven laten komen
Wat is hier het nut van
om iedereen een rot gevoel te geven
om iedereen een blij gevoel te geven
of draait het niet om de ander
draait het om waar ik over nadenk
draait het om wat ik zeg
Ik durf niet te typen wat ik denk
Nu niet, hier niet, nergens niet, nooit niet.
Niet naar beneden denken
Maar omhoog denken
Niet zwart typen
maar gekleurd typen
Hoe doe je dat
Als alles zwart is
je nergens zin in hebt
de twijfel slaat constant toe
moet je dit wel zeggen
moet je dit wel typen
elke dag iets nieuws bedenken
elke dag iets nieuws schrijven
Als je elke dag iets nieuws beleefd is het makkelijker
Op sommige dagen schrijf ik met gemak
Op sommige dagen begint het steeds langer te duren
De twijfel over elke letter, elk woord, elke zin
constant een twijfel, een strijd, wat typ je wel wat typ je niet
Steeds kritischer op je eigen tekst
een tekst die nergens meer op slaat
die alle kanten op gaat
is het wel goed genoeg
is het nog wel volgbaar
ben ik hier wel goed genoeg in
Misschien moet ik maar stoppen
Stoppen als het toch geen zin heeft
Geen letters meer typen
geen woorden meer vormen, geen zinnen meer maken
Een strijd in mijn eigen, een strijd die ik alleen kan strijden
Een strijd die mij twijfels geeft
Twijfels die me energie wegnemen
Energie die mijn woorden stelen
Woorden zonder betekenis
zonder betekenis doet het er niet toe
doet dit er niet toe, is dit niet goed genoeg
ben ik niet goed genoeg

Gedicht 35:

Een lange pauze
een pauze vol met gedachten
gedachtes die vast zitten,
een strijd met mezelf
Doorgaan, door diepe dalen, door hoge bergen
Je mag niets laten merken
Niets kwam er meer uit
Alles was op, alles was klaar
Een pauze zonder einde
een tijdelijke stop
een oneindige stop
Ik durf niet
Ik kan het niet
Ik wil het
ik doe het
ik doe het niet
ik doe het
Ben klaar met mijn pauze
Klaar met het stil zijn
klaar met rekening houden met de ander
Het kan me niet meer schelen
ik wil een stukje van mij delen
Ik wil me niet verstoppen
niet voor jou
niet voor jou
Dus ik ga maar gauw
En ik geef jou een stukje van mijn gedachten, een stukje van mijn denken
Een stukje van mijn leven, een stukje van wie ik ben
Een stukje Daphne, een stukje Daphne, zonder het masker.
Ik ben klaar met het verstoppen
ik ben klaar met de pauze,
Een pauze vol met twijfels
Twijfels overheerst door angst
Angst die er is, angst voor de mens
maar mijn angst is weg, mijn oneindige pauze is weg.
Ik leef liever met lev dan met angst

Gedicht 37:

Iedereen wil iets van me
Iedereen moet iets van me
Iedereen mag even wachten
Wachten tot mijn batterij het weer doet
Dan wil ik er weer zijn voor je
Dan kan ik er weer zijn voor je
Maar nu, nu is het tijd
tijd om even van mezelf iets te willen,
tijd om even van mezelf iets te moeten.
Luisteren naar mezelf
Gevolgen voor jou en voor mij
Ik vlieg niet meer voor de ander
ik schreeuw niet meer voor de ander
Ik vlieg alleen nog voor mezelf
Ik ben niet egoïstisch.
Ik kies alleen mijn kant
Ik kies voor mijn leven
ik kies voor mijn lichaam
Dadelijk ben ik er weer voor anderen,
dan ben ik weer degene die wilt zorgen
degene die voor de ander klaar staat
maar dan ben ik weer in evenwicht
dan kan ik het weer aan
maar nu doe ik zoals ik ben
zoals ik wil, en doe ik me niet meer anders voor
Het maakt me niet meer uit wat jullie willen van me
Ik pas me niet meer aan, ik wijk niet meer voor jou
Ik ga mijn eigen weg, mijn eigen doelen halen
en bevalt dat je niet, dan is dat je eigen keus
een keuze die ik respecteer
Iedereen die iets van me wil
Iedereen die iets van me moet
Hebben jullie nog even geduld?
Ik kom er wel
Op mijn eigen manier
Op mijn eigen tempo