Daphne's gedichten

Gedicht 44:

Maar 1 kans,
1 kans voor de perfecte indruk
1 kans om te laten zien wat je kan en wie je bent.
Dit is iets waar ik nooit aan wen
Of het nou vrienden zijn of zakelijk gerelateerd
Het is iets wat me altijd weert
Mijn twijfels
Of het wel goed genoeg is
Of het wel bij me past
Of ik wel in het plaatje pas.
Je hebt maar 1 kans
1 kans voor de perfecte indruk.
Accepteren ze wie je bent
Hoor je erbij of val je buiten de boot?
Wat trek je aan, wat kan wel, wat kan niet
Is er iemand die me van die twijfel af helpt?
Is het goed, is het niet goed?
Ik wil niet, ik durf niet
Al die mensen, die je beoordelen.
Mag ik zijn wie ik ben
Is er iemand die aan mij went?
Overal, altijd maar 1 kans
1 kans op die perfecte indruk
De perfecte indruk die ik altijd weer verknal
Heb ik je goed verstaan, zeg ik weer iets wereld vreemds, struikel ik weer?
Een perfecte indruk in een niet perfecte wereld, in een niet perfect persoon.
Wat als ik het weer verknal
Ben ik dan niet goed genoeg,
pas ik niet in het plaatje?
Ik wil erboven blijven staan
Wat mensen ook van me vinden
Wat ze ook van me dwingen
Ik wil gewoon die ene persoon blijven
Die ene die niet prefect is, af en toe een beetje lomp is,
Af en toe niet nadenkt wat ze zegt, Af en toe gewoon is zoals ze is
Word ik dan geaccepteerd, gewoon zoals ik ben
En maakt het dan niet meer uit dat ik af en toe streef naar perfectie
Perfectie die niet door de mens te realiseren is,
Maar toch doe ik daar zo mijn best voor
Om voor jullie het perfecte plaatje weer te geven
Het mooi weer plaatje.
Maar mag er in dat mooi weer plaatje altijd ruimte over blijven
voor de twijfels en de mislukte perfectie
Accepteren jullie dan alsnog wie ik ben?

hoi daphne

een poosje geen planning doen niet afspreken enz daarna het rustiger aan doen ook al ben je heel jong

want frym is niet niks ook zie je het niet en dat is het moeilijkste van alles omdat je het niet ziet

Gedicht 47:

Zoveel angst
zoveel gedachtes die door mijn hoofd spoken
1 opmerking die er gemaakt word
Heeft hij gelijk
Is het inderdaad iets anders, of is het niets
Waar komt deze pijn vandaan?
Het klopt niet, het is anders
Het blijft hangen
Het gaat niet weg
Dit is niet wat ik ken
Dit is zo anders
Het maakt me zo bang
Zoveel wat er door mijn hoofd spookt
Het kan zoveel nog zijn
Hebben ze iets over het hoofd gezien?
Hebben ze een foutje gemaakt?
De pijn blijft zo hangen
Mijn angst word zo groot
Een open wond zo groot en open
Gaat deze pijn ooit nog over?
De leuke dingen vervagen onder de pijn
Niets is op dit moment meer fijn.
Het klopt niet
Hebben ze een foutje gemaakt?
Is het iets anders?
Is het iets wat er nog bij komt kijken
Niemand weet waar de pijn op lijkt
Onbeschrijfbaar
Niet te vangen in een woord
Het maakt mij zo onwijs bang,
bang voor wat er komen gaat
word het erger?
Gaat het over?
Worden mij vragen ooit beantwoord?
Word mijn geroep ooit gehoord?

Gedicht 49:

Iedereen loopt te zeggen

Het lukt niet ,het gebeurt niet, droom lekker verder

Pijn, niemand die het gelooft

ik ben bang

Stiekem blijf ik hopen

ik weet het niet

ik laat het niet merken, ik gelooft iedereen

Het is zwart.

Zwart, niemand die het gelooft

ik vergeet het

Het zal nooit gebeuren

Blij, eindelijk is het gekomen

Blij heel blij

Het is ongelofelijk

Niemand had het verwacht

Juist daarom is de kick heel groot.

Verdriet, niemand gelooft het

Het doet pijn,

iedereen keurt het af,

ik ben het zo zat

Niemand die het leuk vindt

Niemand vindt het knap

Iedereen keurt het af

Verdriet, ik bent op, ik bent het zat, ik geeft het op

Maar steeds als ik terug denk dan komt het blije gevoel weer terug, al het verdriet verdwijnt.

Die kick is groot, juist omdat niemand je gelooft

En ik doe het lekker toch!

Gedicht 50:

De zon schijnt,
de wind door mijn haren
Mijn benen blijven trappen.
Weken voor moeten sparen.
Je hoeft het helemaal niet te snappen.
Elke dag opnieuw, opruimen, fietsen, opbouwen.
Acht dagen lang niemand die zeurt,
die het plan afkeurt.
Elke dag in het zonnetje aan het fietsen van a naar b
Wie fietst er een stukje met me mee?
Dag 1 begint al goed,
ik heb een fiets die het niet meer doet.
Dag 2 is zo ver
en ik ga helemaal niet zo snel.
Een camping om te slapen,
Een camping zonder te moeten betalen
komt het doordat ik constant moet gapen?
Dag 3 eist zijn tol
ik hou dit echt niet langer vol.
Een dagje rust is onwijs gezegend
dag 5 is weer zo'n pokke eind
Niemand om samen mee te geinen
twee dagen alleen op een park
een park waar ik me zo stijf voelde als een hark
Dag 7 was zo vroeg,
Maar ik had geen moed
even was mijn wil zoek.
Genoot ik nog wel van de tocht?
Wanneer komt die laatste bocht..
Heuvel op, heuvel af,
ik ben het zo onwijs zat.
Ik wil niet meer, ik kan niet meer.
En het is nog net niet dat ik schreeuw.
Het laatste stukje naar de camping.
Waar ik naar een leeg plekje staar,
Nog 1 keer opzetten..
Ik kan niet meer, ik wil niet meer.
zo'n onwijze pijn, zo onwijs moe.
Wat is een tent opzetten toch een gedoe!
Dag 8 eiste zijn tol opnieuw,
het is nog net niet dat ik van mijn fiets afviel.
Mijn benen trappen niet meer,
Mijn lichaam is zo moe
En ik ga lekker naar mijn huis toe.
Blij, trots, verdrietig en teleurgesteld
een hoofd vol emoties, gedachten en herinneringen.
En alles is het onwijs waard
Dit was een vakantie die mij onwijs blij maakt.

Middelburg - Haarlem = 205km :)