Daphne's gedichten

31 dagen
elke dag opnieuw
elke dag een verhaal
elke dag een vrouw
Een uitdaging,
durf ik me daar aan te wagen.
Elke dag tijd
Tijd die me verblijd.
Bezig zijn met wat ik wil
Al is het allemaal nog pril.
Altijd maar aan het rennen.
Tijd om stil te staan.
Het is tijd om tijd vrij te plannen.
31 dagen
elke dag opnieuw
elke dag een verhaal
elke dag een vrouw,
geen verhaal meer grauw.

#31dagen mychallenge

Gedichtje 17

De vogels fluiten,
Langzaam ontwaakt ik uit mijn slaap
Mijn droom ligt in duigen
Ik krijg vandaag mijn lichaam niet aan de praat.
Alles wat zo'n pijn doet
Zoveel wat vandaag moet.
Eigenwijs en doorgaan
Door de pijn heen
Niemand die het weet
De afweging maken,
Laat de mensen maar praten.
Wat doet meer pijn,
Krukken of normaal lopen
Wat wint vandaag
Ik wil zo graag.
Naar buiten
waar de vogels fluiten
Niet kijken door de ruiten
Naar buiten,
zonder krukken
zodat ik de bloemen kan plukken.

Gedicht 18:

Vier mei,
Een keer in het jaar.
Vragen wij om twee minuten stilte.
Twee minuten lang herdenken wij.
met onze gedachte zijn we ergens anders.
Wij denken aan al die mensen,
die in de kou leefde,
zonder vrijheid.
zonder eten
Een keer in het jaar.
Staan wij stil bij wat er gebeurd is.
Al die mensen in kampen,
al die slachtoffers.
Al die onschuldige mensen,
Vier mei.
De laatste nacht zonder vrijheid.
Zonder dat ze het wisten
De vrijheid was dichtbij.
Een keer in het jaar.
Staan we met zijn alle stil.
twee minuten stilte.
In gedachten zijn we ergens anders.
Iedereen denkt aan iemand anders.
Aan hun familie die er niet meer is,
Aan al die dappere mensen die hebben gevochten,
voor onze vrijheid.
Aan al die mensen die gesneuveld zijn
Vier mei
een keer in het jaar
Vragen wij om twee minuten stilte.
Laat de stilte klinken

gedicht 19:

Ik ben er zo klaar mee,
Ik wil dit niet meer.
Alles doet zo'n zeer.
Ademhalen en doorgaan
Wat als je niet meer kan staan.
Hoe moet je dan doorgaan
Wat als ademen zeer doet
Komt je dag dan nog goed?
Het gaat voorbij,
Het gaat over
Maak jezelf groter.
Niets laten merken
Gewoon doorgaan
Maar wat als je masker breekt
Als iedereen het weet
Het word zichtbaar
Elke schok,
Elke ademteug
Elke samentrekking
Adem inhouden
Jezelf groot houden
Niet huilen
Gewoon doorgaan
Het gaat voorbij
Het gaat over

Gedicht 21:

Dag rust,
dag ruimte.
tot ziens huis.
Ik ben weer thuis
zeven dagen lang
alles zonder dwang
Eigen ritme
veel te laat pitten.
Uren op de bank zitten.
Kiezen wat ik wil
doen wat ik wil
niemand die zeurt
Terug naar huis
Mijn thuis
Mijn eigen kamer
net of ik alleen ben
iets waaraan ik wen
Thuis
Mensen om mij heen
iedereen die je spullen leent.
Iedereen die aan je hoofd zeurt
Dag rust
Dag stilte
ik mis je