pijn in me hele lichaam

Hoi Kirsten!

Kom net thuis van mijn werk, en heliber vertelde me het, ben meteen gaan lezen op het forum, en heb ook altijd veel met je op gehad, en NOG !!!!

Lieve Kirsten, sluit me bij Shirley aan boos worden heeft geen zin, en ben blij dat je het gezegt hebt, de bom wordt anders alleen maar groter, en wordt indereen maar slechter van!

Lieve Kristel ik zie je ;)

Kus Wonderfull

dankje allemaal jullie sijn toff!!!!
ik kan maar 1 ding seggen en blijven seggen wat voel ik me rot , voel me sow gigantisch schulidig, egt ik merk gewoon dat niemand vertrouwen meer in me heeft ! me ouders willen nu egt alles weten, en begrijpelijk ook hoor!
ik ben wel erg blij dat ik het heb verteld hoor, want ik voelde me steedfs schuldiger!
nu ook nog want waar ik pas sinds gister agter ben gekomen dat ik anderen hiermee heb gekwets ets waar ik nie bijna had gedagt en ook nooit heb gewilt!
voel me super schuldig , sal nu altijd eerluk sijn!
liefs, kirsten!

Spijt…

Ik zei dat ik spijt had
Wie geloofde mij toen?
Niemand…omdat ik het zo weer zou doen?
Maar ik meende het ik meende het echt.
Ik wou ook dat ik het nooit had gezegd.
Ik weet mijn woorden deden pijn.
Maar ik weet ook dat je nooit zo slecht zal zijn.
Maar wat betekenen mijn woorden nou?
Als niemand ze geloven zou…
Ook al zou ik nooit meer mogen spreken of nooit meer naar de wereld mogen kijken.
Ook al zou je me voor altijd ontwijken.
Weet dan alsjeblieft goed…
Dat het mij ook heel veel pijn doet.

En nu ...
Enkel woorden van spijt.
Wat heb ik je toch gedaan?
Enkele woorden maakten je overstuur.
Ik had het niet zo bedoeld.
Het komt wel goed.
Zeggen ze tegen mij.
Maar tranen stromen.
En wat gezegd is, is gezegd.

Het spijt me.

mram toen ik gisteravond in me bed lag moest ik steeds maar aan jou woorden denken: laat je ouders de chat anders sien)
ik dagt en ja ik vond dat ik het ook moest laten zien dan wisten se teminste waar ik kom, ik dagt ik kan wagten tot morgen vroeg, maar nee dan sou ik tog niet slapen, duz ik me bed weer uit naar me ouders toe en ik sei: mam ik wil je wat laten zien op de computer, nou me ouders duz met me mee, en ik heb ze hier dit laten lesen wat ik hier heb neergeset, mijn ouders wisten kwa inhoud wat ik hier heb neergeset dan alwel alles hoor, maar wou het se tog laten lesen, ook voor de reacties van jullie meden!
me ouders eerst heel verbaast dat ik gedichten schreef( want ik ben altijd de gene die met sinterklaas geen gedichten wil maken)
daarna hebben ze de rest ook gelesen, ze merkten wel gelijk dat ik dingen veel beter op kan schrijven dan kan zeggen! wan als se nu ergens over beginnen heb ik gelijk tranen en krijg ik amper een woord uit me mond!
duz heb ik nuook met se afgesproken dat als ik wat wil zegen ik het ook altijd mag opschrijven en het hun dan laat lesen!

weetje ik heb van me meeste vrienden nog geen reactie gehad op mijn meels die ik hun had gestuurd, en ik zit duz nog flink in de zenuwen van wat hun nu van me vinden en ik moet het me mentor ook nog gaan vertellen en de politie, maar me mentor stuur ik vandaag een meel en morgen bel ik de politie op!
klinkt mischien heel laf dat ik alles opshrijf inplaats van zeg, maar met schrijven durf ik zoveel meer, als je iets segt krijg je ook gelijk antwoord terug sonder dat je bent uitgesproken, dat vind ik ook lastig, ik blijf duz nu ff alles opschrijven maar ik ga er seker ook over praten!

liefs kirsten!