Citeren18.08.20130 likes
Soms heb je het gevoel nog dat je je erg eenzaam en alleen voelt staan, zowel in je groeiprocessen als in het dagelijkse leven.
Je voelt je onbegrepen en heb het idee dat je alles zelf moet doen en dat mensen alsmaar op je blijven leunen en steunen.
Je wordt er doodmoe van, en het is zelfs al in je lichaam voelbaar geworden.
Je vraagt jezelf af, is er dan niemand voor mij, die dan mij even kan helpen, om mij even te ontlasten van de dingen die nog gedaan moeten worden, is er dan niemand die mij even kan troosten als ik verdrietig ben, is er dan niemand die mij dan even kan vasthouden en vertellen dat ik mij zo niet hoeft te voelen en vertellen dat alles goed zou komen??
Er rolt een traan over je wangen en het gevoel van verdriet overmand je helemaal en sterkt ook het gevoel nog meer van eenzaam en alleen zijn aan!!
Wat je echter over het hoofd ziet is dat je alles aan jezelf hebt te danken dat dit gebeurt en jezelf zo voelt.
Maar waarom vraag jij jezelf dan af, want zo wil jij je helemaal niet voelen dus waarom zou ik mijzelf dat dan aandoen??
Er is altijd hulp in jouw omgeving, je hoeft nooit alleen te staan, maar is het wel eens bij je opgekomen dat je daar zelf om moet vragen en daar zelf de aangewezen persoon voor bent en daar alle verantwoording en verantwoordelijkheid voor moet dragen?? Dus stel je maar kwetsbaar op en overschrijdt niet meer je eigen grenzen, want dat heeft te maken met een stukje verleden, maar je weet inmiddels ook wel dat je dat van toen niet meer kan veranderen en dat je er alleen leergeld uit mag halen om in het nu gewoon anders te doen en anders met jezelf om te gaan.
Ga jezelf maar belangrijk vinden en inzien dat je het waard bent om hulp te vragen en laat het niet afhangen van anderen, onderneem zelf stappen en vraag erom. Weet ook dat je de dingen gedaan heb naar anderen toe, vanuit een tekortkoming van iets wat je mist bij jezelf en dat jij dat het laten gebeuren omdat je het nodig had, om jezelf bewust te maken van waarmee jij bezig bent en hoever je bent in je groeiprocessen van inzichten verschaffen, dus het is niet de schuld van die ander dat jij je zo heb gevoeld of nog voelt, het is de hulp en de reikende hand van je onderbewustzijn om jou even wakker te schudden wat er eigenlijk met jou aan de hand is en hoe jij dat kan veranderen voor jezelf!! Dus komop want ga maar inzien dat je een waardevol mens bent en dat jij ook het recht heb op gelukkig zijn!!
Je voelt je onbegrepen en heb het idee dat je alles zelf moet doen en dat mensen alsmaar op je blijven leunen en steunen.
Je wordt er doodmoe van, en het is zelfs al in je lichaam voelbaar geworden.
Je vraagt jezelf af, is er dan niemand voor mij, die dan mij even kan helpen, om mij even te ontlasten van de dingen die nog gedaan moeten worden, is er dan niemand die mij even kan troosten als ik verdrietig ben, is er dan niemand die mij dan even kan vasthouden en vertellen dat ik mij zo niet hoeft te voelen en vertellen dat alles goed zou komen??
Er rolt een traan over je wangen en het gevoel van verdriet overmand je helemaal en sterkt ook het gevoel nog meer van eenzaam en alleen zijn aan!!
Wat je echter over het hoofd ziet is dat je alles aan jezelf hebt te danken dat dit gebeurt en jezelf zo voelt.
Maar waarom vraag jij jezelf dan af, want zo wil jij je helemaal niet voelen dus waarom zou ik mijzelf dat dan aandoen??
Er is altijd hulp in jouw omgeving, je hoeft nooit alleen te staan, maar is het wel eens bij je opgekomen dat je daar zelf om moet vragen en daar zelf de aangewezen persoon voor bent en daar alle verantwoording en verantwoordelijkheid voor moet dragen?? Dus stel je maar kwetsbaar op en overschrijdt niet meer je eigen grenzen, want dat heeft te maken met een stukje verleden, maar je weet inmiddels ook wel dat je dat van toen niet meer kan veranderen en dat je er alleen leergeld uit mag halen om in het nu gewoon anders te doen en anders met jezelf om te gaan.
Ga jezelf maar belangrijk vinden en inzien dat je het waard bent om hulp te vragen en laat het niet afhangen van anderen, onderneem zelf stappen en vraag erom. Weet ook dat je de dingen gedaan heb naar anderen toe, vanuit een tekortkoming van iets wat je mist bij jezelf en dat jij dat het laten gebeuren omdat je het nodig had, om jezelf bewust te maken van waarmee jij bezig bent en hoever je bent in je groeiprocessen van inzichten verschaffen, dus het is niet de schuld van die ander dat jij je zo heb gevoeld of nog voelt, het is de hulp en de reikende hand van je onderbewustzijn om jou even wakker te schudden wat er eigenlijk met jou aan de hand is en hoe jij dat kan veranderen voor jezelf!! Dus komop want ga maar inzien dat je een waardevol mens bent en dat jij ook het recht heb op gelukkig zijn!!