waarvoor kan ik niet normaal eten?

ik vind mezelf nog steeds te dik, veels te dik...
wil niet eten...
van eten wordt je dik...
maar ik moet wel eten...
dat is goed voor je...
daar kun je op leven...
waarvoor kan ik dan niet normaal eten?
is dat dan zo moeilijk?
3 keer per dag een maaltijd?
is dat nou echt te veel?
waarvoor houd ik dat toch nooit vol...
en overwint het niet eten het weer telkens...
en sporten he, liefst zo veel mogelijk,
verbrand je weer meer...
niet gesport helemaal geen eten...
stom he?
ik snap het soms gewoon niet...
eet nu maar je bent niet dik!
maar ik ik vind mezelf wel dik, veels te dik...



kus kirsten!

zoals ik al eens eerder aan je schreef... niem. verplicht je drie maaltijden per dag te eten

7,9,11 hapjes per dag is een uitstekende oplossing en je krijgt t zelfde binnen vwb hoeveelheden

wel kijken dat je de gezonde dingen binnen krijgt op een dag

een stukje uit een dagboek dat ik schreef voor iemand die de ziekte anorexia/bulimi heeft.(gaat niet zo maar over)

wil je niet aan vallen, of pesten,
maar kijk wat je,je zelf en andere aan doet,
er is hulp maar je zal het moeten in zien dat je een fout maakt,


het is dinsdag middag vergeet die dag nooit meer,het is anders dan al die dagen er voor al vecht je elke dag tegen jou zelfbeeld,
en zie je dat van ons zo verkeert.
het is een groote onzekerheid die er bij kwam kijken,
het maakt voor jou dit probleem, (meer dingen )
vechte tegen het gewicht,
kijk elke keer weer,
het gewicht hoe je het verliest,
elke keer steeds meer,
je eet niet je sport te veel,je weet het allemaal zo zeker,
het gewicht was het probleem,het maakte jou hoe je nu was,je was niet meer blij,niks was meer goed,
maar wij waren er over eens,jij die een ziekte had,en het niet eens in zag,(jij hebt een psychisch aandoening)jij die leed aan anorexia/bulimi,(duurd al meer dan 4jaar)
jij zakte in elkaar je was nog maar een geraamte er was niks meer over,
het leek allemaal voor bij te zijn,het gevecht,je had verloren van iets wat niet bestondt,je hebt het voor elkaar je ligt nu in een ziekenhuis bed,maar je weet het dan nog zo mooi te brengen wij zijn gek,jij was zo gezond ,jij die nooit wat had,je kon niet eens meer op je benen staan,
waar was die hoop die je ooit had waar waren de dingen waar je voor stondt? (waar is zij waar ik voor gin)
je was niet alleen je gewicht kwijt maar ook je peroonlijkheid,
je was alles kwijt wat jou maakte,wat jou ik heet.
maar er is hulp al is die weg nog zo lang,
hoop dat je het aan neemt voor het te laat is.


nu tijd later gaat het al een stuk beter ze ontkent haar ziekte niet meer,maar zie haar nog vaak berg op en af gaan)

hoop dat je begrijpt dat het gewicht niet alleen jou probleem is, maar veel dieper in je zit kristen, hoop dat je voor je zelf in ziet dat je een groot probleem hebt en er zeker wat aan gaat doen,

devel

kristen,

he leuk gedicht, (gevecht)
het zijn de woordjes die het hem doen.


devel

daar loop ik dan door de regen
en dat alleen omdat ik niet wilde eten..
ik kon het echt niet, had een verjaardag van een vriend,
en een stuk taart gegeten!!! bah vies en vet...
ik mocht daarblijven eten dus dat had ik thuis gezecht, daar zei ik sorry ik eet thuis...
ik loog ook dat nog, ik ben slecht echt slecht...

en ja wat doe je dan in die tijd? ik moest daar weg en naar huis gaan dat kon nog niet, anderhalf uur gelopen het regende en waaide flink, ik snapte mezelf echt niet meer wat ik daar deed...
waarvoor at ik niet gewoon? dat moet toch? dat is goed voor je...
ik snap mezelf niet,ben ik nu gewoon echt zo dom?

alleen 1 ding het voelde stom daar te lopen heel stom!!!


kuss kirsten!