18.05.20060 likes
Ik wil graag iets vertellen wat ik heb meegemaakt in de terminale thuiszorg,dus degenen wie hier moeite mee hebben,kunnen het misschien beter niet lezen,al was het voor mij het meest bijzondere wat ik ooit heb mee mogen maken. Het is nu enige jaren geleden.
Ik kom bij mensen thuis,waarvan er (meestal)een gezinslid stervende is,voor het verplegen,de begeleiding van familie,het overnemen van de zorg,zodat men even bij kan tanken,enz. Dit is dus meestal `s nachts. Op een middag kreeg ik telefoon,of ik die nacht naar een echtpaar kon gaan,waarvan de man stervende was,het ging heel slecht,maar mevrouw was alleen en bang. Haar man was thuis gekomen uit het ziekenhuis omdat hij graag thuis wilde sterven. Het was voor beide het tweede huwelijk en het contact met de kinderen van beide,was minimaal. Ze waren toen ong. achter in de vijftig. Om 22.45 stond ik daar voor de deur ( je werkt van 23.00 tot 7.00uur) en een kleine,bijzondere vrouw deed open. Kom je mee een sigaret roken,vroeg ze? Samen aan tafel deed ze haar verhaal,over hun leven,hun huwelijk,de kinderen,zijn ziekbed,haar angsten.... Een poosje later ging ik met haar mee naar boven,waar haar man in hun bed lag en meteen zag ik dat hij nu stervende was,hij reageerde niet meer en kon nog maar moeilijk ademen. Voorzichtig vertelde ik haar,dat hij elk moment kon overlijden,weet je het zeker,vroeg ze en laat je me niet alleen?
Ik wil hem vast houden zei ze, doe maar zei ik....en ze ging naast hem liggen,op het nachtkastje stond een glas rode martini,"onze borrel,dronken we elke avond...." Ik begon tegen haar man wat te praten,ging aan de andere kant van hem op bed zitten en ze nam het over van me,vertelde alles wat ze nog graag aan hem kwijt wilde,bedankte hem voor de jaren samen,hoe gelukkig ze met hem was,hoeveel plezier ze samen hadden gehad..... Ze greep m`n hand en ik ging aan de andere kant liggen,zo hielden we elkaars handen vast,over haar man heen,ze knuffelde en aaide hem steeds....toen het bijna afgelopen was,kneep ik in haar hand,ze keek me aan en vroeg, ja? Ja,ze hield hem vast,lag tegen hem aan en zo overleed hij,in haar armen,terwijl ik hààr weer vasthield.Toen duidelijk was,dat hij dood was,greep ze haar borrel,hield het glas omhoog en zei: pròòst lieve schat,je hebt het goed gedaan,ik ben trots op je en ik hou van je!!! Ik ben naar beneden gegaan,ze bleef nog een tijdje bij hem liggen en toen ze ook naar beneden kwam,kwamen pas de tranen! Samen een paar sigaretten gerookt,wilt u dat ik uw kinderen bel,of iemand anders?Nee,ik wil met hem alleen blijven,de laatste nacht! Wilt u dat ik naar huis ga? Nee,blijf bij me,wil je dat? Ja.
Ik vroeg haar,of ze graag zou willen dat ik haar man zou opbaren. (dit is niet gebruikelijk in dit werk,maar in bijzondere gevallen of op verzoek,wil ik dit graag doen voor de familie.) Oh hèèl graag,zei ze,wil je dat echt doen? Wilt u het samen doen? Nee,ze durfde niet,maar wilde er wel bij zijn. Zo heb ik hem afgelegd,op hun eigen bed,in zijn eigen huis en mèt haar hulp! Ik wassen,zij droogde hem af,kamde zijn haren,praatte tegen hem,zocht zijn lievelingskleren uit (zeker niet "gangbaar")schoor hem,terwijl ik zijn nagels deed enz. Na afloop hebben we alles opgeruimd,de slaapkamer weer zò ingericht als het altijd was. Schatje,alles is weer zoals het hoort,alleen ben je er en ook weer niet! Beneden gekomen, zei ze de woorden die ik m`n hele leven niet meer zal vergeten...:..Ik ben zò blij,dat er geen vreemde handen aan hem hebben gezeten....!!!
Meid,we nemen een borrel en zo dronk ik voor het eerst rode martini! Na de arts en de begrafenisonderneming gebeld te hebben,mocht ik een dochter van haar bellen,die kwam tegen 03.00,haar man werd pas die ochtend gekist (zoals dat heet),zodat ze die nacht nog bij hem kon zijn en hij bij haar. Ik ben weggegaan,nadat haar dochter kwam.
Dit was èèn van de kortste hulpverleningen die ik heb gehad,maar de meest indrukwekkende,de zin: "ik ben zò blij dat er geen vreemde handen aan hem hebben gezeten"......is het mooiste cadeau wat ik ooit heb gekregen!!!
Zoals mijn coordinator tegen me zei later....meid,hier heb je je al die jaren voor ingezet,neem het mee in je verdere leven!
En dat doe ik.........nog steeds!!!
Dit heb ik opgeschreven voor hèm en voor hààr......twee heel bijzondere mensen,die ik nooit zal vergeten!
Ik kom bij mensen thuis,waarvan er (meestal)een gezinslid stervende is,voor het verplegen,de begeleiding van familie,het overnemen van de zorg,zodat men even bij kan tanken,enz. Dit is dus meestal `s nachts. Op een middag kreeg ik telefoon,of ik die nacht naar een echtpaar kon gaan,waarvan de man stervende was,het ging heel slecht,maar mevrouw was alleen en bang. Haar man was thuis gekomen uit het ziekenhuis omdat hij graag thuis wilde sterven. Het was voor beide het tweede huwelijk en het contact met de kinderen van beide,was minimaal. Ze waren toen ong. achter in de vijftig. Om 22.45 stond ik daar voor de deur ( je werkt van 23.00 tot 7.00uur) en een kleine,bijzondere vrouw deed open. Kom je mee een sigaret roken,vroeg ze? Samen aan tafel deed ze haar verhaal,over hun leven,hun huwelijk,de kinderen,zijn ziekbed,haar angsten.... Een poosje later ging ik met haar mee naar boven,waar haar man in hun bed lag en meteen zag ik dat hij nu stervende was,hij reageerde niet meer en kon nog maar moeilijk ademen. Voorzichtig vertelde ik haar,dat hij elk moment kon overlijden,weet je het zeker,vroeg ze en laat je me niet alleen?
Ik wil hem vast houden zei ze, doe maar zei ik....en ze ging naast hem liggen,op het nachtkastje stond een glas rode martini,"onze borrel,dronken we elke avond...." Ik begon tegen haar man wat te praten,ging aan de andere kant van hem op bed zitten en ze nam het over van me,vertelde alles wat ze nog graag aan hem kwijt wilde,bedankte hem voor de jaren samen,hoe gelukkig ze met hem was,hoeveel plezier ze samen hadden gehad..... Ze greep m`n hand en ik ging aan de andere kant liggen,zo hielden we elkaars handen vast,over haar man heen,ze knuffelde en aaide hem steeds....toen het bijna afgelopen was,kneep ik in haar hand,ze keek me aan en vroeg, ja? Ja,ze hield hem vast,lag tegen hem aan en zo overleed hij,in haar armen,terwijl ik hààr weer vasthield.Toen duidelijk was,dat hij dood was,greep ze haar borrel,hield het glas omhoog en zei: pròòst lieve schat,je hebt het goed gedaan,ik ben trots op je en ik hou van je!!! Ik ben naar beneden gegaan,ze bleef nog een tijdje bij hem liggen en toen ze ook naar beneden kwam,kwamen pas de tranen! Samen een paar sigaretten gerookt,wilt u dat ik uw kinderen bel,of iemand anders?Nee,ik wil met hem alleen blijven,de laatste nacht! Wilt u dat ik naar huis ga? Nee,blijf bij me,wil je dat? Ja.
Ik vroeg haar,of ze graag zou willen dat ik haar man zou opbaren. (dit is niet gebruikelijk in dit werk,maar in bijzondere gevallen of op verzoek,wil ik dit graag doen voor de familie.) Oh hèèl graag,zei ze,wil je dat echt doen? Wilt u het samen doen? Nee,ze durfde niet,maar wilde er wel bij zijn. Zo heb ik hem afgelegd,op hun eigen bed,in zijn eigen huis en mèt haar hulp! Ik wassen,zij droogde hem af,kamde zijn haren,praatte tegen hem,zocht zijn lievelingskleren uit (zeker niet "gangbaar")schoor hem,terwijl ik zijn nagels deed enz. Na afloop hebben we alles opgeruimd,de slaapkamer weer zò ingericht als het altijd was. Schatje,alles is weer zoals het hoort,alleen ben je er en ook weer niet! Beneden gekomen, zei ze de woorden die ik m`n hele leven niet meer zal vergeten...:..Ik ben zò blij,dat er geen vreemde handen aan hem hebben gezeten....!!!
Meid,we nemen een borrel en zo dronk ik voor het eerst rode martini! Na de arts en de begrafenisonderneming gebeld te hebben,mocht ik een dochter van haar bellen,die kwam tegen 03.00,haar man werd pas die ochtend gekist (zoals dat heet),zodat ze die nacht nog bij hem kon zijn en hij bij haar. Ik ben weggegaan,nadat haar dochter kwam.
Dit was èèn van de kortste hulpverleningen die ik heb gehad,maar de meest indrukwekkende,de zin: "ik ben zò blij dat er geen vreemde handen aan hem hebben gezeten"......is het mooiste cadeau wat ik ooit heb gekregen!!!
Zoals mijn coordinator tegen me zei later....meid,hier heb je je al die jaren voor ingezet,neem het mee in je verdere leven!
En dat doe ik.........nog steeds!!!
Dit heb ik opgeschreven voor hèm en voor hààr......twee heel bijzondere mensen,die ik nooit zal vergeten!
