doei oma!!!

het is raar om nu te typen, raar om hier te sijn, ik weet niet wat ik moet voelen, of wat ik voel!

een halfuurtje geleden, kom ik thuis ligt er briefje, van me ouders bel ff, ik bellen, me oma is overlden vanogtend om 11 uur!

ik kwam er niet vaak, ookal wonen ze op 10 minuten fietsen van hier, gewoon ik wist niet wat ik daar moest doen...
eigenlijk zo uik er pas weer heengaan in november als me opa jarig was, maar gisteren moesten we even wat wegbrengen en aangesien ik in de auto zat moest ik ff mee, ff 5 minuten naar binnen en dan weer weg!

toen ik buiten was zei ik: dat is mijn oma niet meer!

ze zag er zo anders uit dan 2 en halve maand gelden, en toen schrok ik al van wat is se slecht, ze zei niks en het leek alsof ze niks meer in zich opnam!

ik ben nu tog wel blij dat ik haar gisteren heb gesien...

ik voel er eigenlijk nog niet echt wat bij, ja toen ik de telefoon ophing kwamen er een paar tranen maar met een paar seconden waren die weer weg en ging ik maa rop de pc!

noujah mischien tog wel fijn dat ik het nu ff hier kwijt kan, aangesien ik tog alleen ben he! maar goed zo lekkr sporten en als ik dan terug ben zijn me ouders en opa er ook!
voor hun is het helemaal raar, me vader is sijn moeder kwijt mijn opa zijn vrouw( en dat na57 jaar huwlijk...) en zowiesow vanaf februari dit jaar hebben zei met ze 3 en voor me oma heel veel gezorgt, want het huis uit wou se niet...

mischien stom dat ik het nu hier allemaal neerset hoor, amar nu heb ik het gevoel alsof ik ergens tegen praat alsof ik niet alleen ben...


kuss kirsten!

Hoi meis, veel sterkte gewenst en een dikke knuf!!!

XXX Suus

gecondoleerd kirsten..........

Lieve Kirsten,

nee, dat is helemaal niet raar hoor, ik vind het lief van je dat je jouw emoties met ons deelt, dat geeft maar eens aan hoeveel je ons vertrouwd, dank je wel daarvoor...XXX

Maar ik kan me voorstellen dat je je oma haast niet meer herkende, ik heb het, helaas, de laatste paar jaren TEvaak moeten meemaken dat geliefden wegvielen, door ziekte, of wat dan ook....

Heb het met mijn ouders meegemaakt, beide waren nog maar een schaduw van wat ze eerst waren....mijn vader een trotse man, en mijn moeder een lieve, hele, hele lieve moeder...

...en als je ze dan ziet liggen in het mortuarium, koud en doods....krijg nu weer een brok in mijn keel, sorry...

Maar lieve Kirsten....Gecondoleerd meiske XXXX

Jaco XXX

bedankt allemaal voor jullie woordjes !

vandaag gaan me ouders en opa alles regelen voor de crematie,
goh ik wist echt niet dat er zoveel moest gebeuren dat verbaast me echt hoor!

me opa en oma hebben nooit over gesproken wat ze wouden als ze dood zou zijn, duz nu beslist me opa gewoon alles van hoe hij het wil!

morgen kan ik waarschijnlijk nog naar haar kijken, dat wil ik ook heel graag, is mischien een raar gezicht maar aangesien ik haar donderdag ook al als heel slecht heb gezien denk ik dat ze er het zelfde uitsiet en wil ik haar tog nog wel een keertje zien heel graag!

nou zelf voel ik er eerlijk gezecht helemaal niks bij, klinkt mischien nogal onvriendelijk maar ik kan er niks aan doen,ik had totaal geen band met haar en ik denk dat ze zelf niet meer wilde leven, ze at zelf niet meer wou haar medecijnen gisteren niet meer en was erg depressief!

ik denk dat het zo wel goed is...


kuss kirsten!