|
|
|
Paper pushing,
gediplomeerde minions,
met die pen en
de toetsen op het bord.
Wegwijzers
van de al bekende kast
naar dezelfde muur.
Je lot op papier,
in onbekende handen.
De draaiende ton,
en jij maar wachten.
Original DichteresMetHoop |
Sabotage
De sprong is het wagen waard, maar dan toch best met parachute? De veilige landing garantie, toch?
Kan een parachute vertikken, je laten stikken? Of is er dan steeds sprake van sabotage?
Doorgeknipte lijnen, gaten in het zeil, help! Hij opent niet.
Nu maar hopen, cartoongewijs, op een hooibaal, of een takkenreis.
Original DichteresMetHoop |
Kindertijd
Het kind dat ik ooit was.
Dat speelde in het maisveld, en paard reed op de hond. Achter de kippen aan.
Dat geloofde zonder twijfel, ongestoord kon dromen en liefde enkel kon tekenen.
Dat op de eerste dag van school omdraaide, naar de jongens liep en begon te leren.
Dat kind was ik ooit
Original DichteresMetHoop |
Versje
Help mij, help mij uit de nood. Het maakt niet uit hoe hard ik loop, ik struikel en strompel, kruip en sluip,
kijk nog een keer achteruit.
Help mij, help mij uit de nood. De jager schiet mij dood.
Original DichteresMetHoop |
Grapje
Ter land, ter zee en in de lucht, kan je makkelijk winnen.
Als je een eend bent.
Original DichteresMetHoop |
|
Onschuldig
De lege schelp waar mijn hart, amper, in klopt, vertoont barsten.
Het pantser dat ik er, door de jaren heen, omheen bouwde roest, zonder rust.
Op het strand raapt niemand me op, de miljoenen zandkorrels bedelven mijn overschot.
Het graf van de onschuldige.
Original DichteresMetHoop |
Zonder titel
Een erkend en geprezen woord, heb ik al bewezen, kent mijn pen niet.
Jammer, ik heb aspiratie, soms ook inspiratie.
Het literair oog leest mijn geprevel, en denkt: 'Ach ja, mooi zo.'
Maar meer wordt het niet,
toch?
Original DichteresMetHoop |
|