En toen?

Andrea had het moeilijk, ze had hoofdpijn en was vreselijk geïrriteerd.
Lyra irriteerde haar vreselijk vreselijk, wat was die stomme meid nu weer aan het doen?
Lyra zat op haar kont met al haar 4 handen naar de muur te zwaaien??
En, de muur verdween, werkelijk de muur verdween en er verscheen een soort slaapkamer?
“What the fu... LYRA!! Wat.. hoe .. hoe deed je dat?, deed je dat?”
“Ja, die kangeroe zei toch dat het hologrammen waren en dat ze bedient werden met hand gebaren? Nou ik heb opgelet hoe die X.. euhh kangeroe het deed”
Dat was te veel voor Andrea, ze knapte en begon te huilen.
Lyra kwam naast haar zitten, sloeg een hand om haar heen, Andrea verstijfde, ze haatte Lyra. Ze.. ze.. Verdorie, ze kon niet meer, Lyra was te lief en ze was aantrekkelijk.
Voordat ze het zelf realiseerde was ze haar aan het kussen, het was goed, het was zelfs geweldig, Andrea gaf zichzelf over en liet haar gaan, het was te lang geleden nu, ze had het nodig.

ja leuke foto ... ik kan niet goed zien of dit je linker of rechtervoet is

Alweer op je bril gestaan tim?

Andrea werd wakker en ze voelde zich prima nu.
Ze waren hier nu al 4 dagen, Lyra bleek toch aangenaam gezelschap, ze was best wel evenwichtig.
Toch had Andrea haar nog steeds niet verteld dat ze op aarde niet lang kon blijven, dat was tenslotte de reden dat de maankolonie er nog steeds was, ze hoopte dat de kangeroes er iets op wisten.
De opper kangeroe had niet gelogen, ze waren niet opgesloten en leefden nu in een ruim appartement.
Van veel kamers was de bedoeling nog onduidelijk en ze kon alleen maar hopen dat het toilet ook werkelijk een toilet was.
Het voedsel was prima van smaak, maar water bleek lastig te zijn, misschien hadden de kangeroes geen water nodig?
Een soort douche hadden ze gevonden, maar het was geen water dat uit het plafond en de muren kwam, het was een soort straling en het kriebelde maar het maakte goed schoon en fris en al het vuil verdween in de vloer.
Ze waren al buiten hun appartement geweest, hadden al vrij lange tochten gemaakt.
Vele kangeroes waren ze tegen gekomen, of waren het steeds dezelfde, er waren een paar verschillen in hun uiterlijk maar ze konden nog steeds geen individuen onderscheiden.
Inmiddels had Andrea het openen van de ‘deuren’ ook onder de knie, doch ze hadden veel tijd verspilt met het proberen te openen van gesloten muren, waarschijnlijk hadden ze de passerende kangeroes een hoop lol bezorgd, maar het was ze niet af te zien.
Het volgen van een kangeroe had hun een hoop geleerd en door met half gesloten ogen naar de muren te kijken gaf een redelijk goed beeld welke muren deuren bleken te zijn.
Andrea werd nu echt wakker, ze herinnerde nu dat vandaag een speciale dag was.
Lyra en haar zouden vandaag naar het museum gaan waar ze waren binnen gekomen.
Logies was het wel, als ze erin konden dan konden ze er ook uit, en Lyra meende te weten dat de desintegrator daar ook nog zou moeten liggen.
Andrea was niet zo zeker maar hoop was altijd goed en het gaf ze iets te doen.
Ze stond op, ze hoorde Lyra druk bezig zijn ergens, Andrea wou dat ze kleding had gevonden, maar ze hadden alle kamers goed doorzocht.
Het naakt lopen was nu niet direct een probleem, Andrea was zeker niet verlegen, met de huidige chirurgie was daar ook geen reden meer voor, en de lange Lyra was zeker mooi om te zien.
Doch Andrea was nog altijd vruchtbaar, ooit wilde ze toch kinderen en in haar beroep was toestemming al gegarandeerd.
En Lyra was ook nog volledig intact had ze haar verteld, op de maan waren kinderen nog heel normaal.
Als ze ongesteld werden zonder kleding, tja, daar schaamde Andrea zich nog wel voor.