Citeren16.07.20060 likes
ik zit hier al 10 a 11 jaar mee en het achtervolgt mij nog elke dag, elke dag zie ik het opnieuw voor me en het heeft daardoor nu nog steeds invloed op mijn leven!
ik weet niet of jullie het zullen begrijpen en snappen dat dit ng steeds veel met mij doet, maar ik zet het nu toch hier neer in de hoop dat ik et zo mischien een beetje meer van me af kan zetten als ik het met anderen deel...
ik was een jaar of 6/7 en ik zat samen met me ouders en broer aan het avondeten, zoals gewoonlijk was er ruzie... dit keer me broer met me ouders, waarover die ruzie ging weet ik niet meer maar me broer ging boos naar boven toe naar zijn kamer...
mijn vader was echt ongelooflijk boos op hem en wilde hem achterna gaan, als me vader zo boos was riep hij weleens vaker van ik sla hem helemaal verot .. in elkaar...
maar nu riep me vader, het gene wat ik niet uit me hooft kan zetten, ik ga hem vermoorden!!!
ik was altijd thuis een heel stil meisje geworden door al die ruzie's en ik huilde ook zo goed als nooit, wat er ook gebeurden, maar nu was ik zo geschrokken dat ik hard zat te huilen en gillen!
mijn moeder hield mijn vader gelukkig tegen en wees naar mij en zei: kijk nou wat je doet!
mijn moeder is toen naar boven to gegaan om met me broer te praten...
mijn vader stond achter me en sloeg zijn armen om mij heen, 2 seconden lang... dat is voor mij weer het mooiste moment met me vader, de enigste keer in me hele leven dat hij me een knuffel heeft gegeven, ja mischien toen ik nog baby was ofzow, maar niet van wat ik me kan herinneren...
mischien had ik het er niet neer moeten zetten, en spijt heb ik zo toch wel weer ervan dat weet ik, maar ik moet het gewoon kwijt onderhand en ik zou niet weten waar anders dan hier...
kuss kirsten!
ik weet niet of jullie het zullen begrijpen en snappen dat dit ng steeds veel met mij doet, maar ik zet het nu toch hier neer in de hoop dat ik et zo mischien een beetje meer van me af kan zetten als ik het met anderen deel...
ik was een jaar of 6/7 en ik zat samen met me ouders en broer aan het avondeten, zoals gewoonlijk was er ruzie... dit keer me broer met me ouders, waarover die ruzie ging weet ik niet meer maar me broer ging boos naar boven toe naar zijn kamer...
mijn vader was echt ongelooflijk boos op hem en wilde hem achterna gaan, als me vader zo boos was riep hij weleens vaker van ik sla hem helemaal verot .. in elkaar...
maar nu riep me vader, het gene wat ik niet uit me hooft kan zetten, ik ga hem vermoorden!!!
ik was altijd thuis een heel stil meisje geworden door al die ruzie's en ik huilde ook zo goed als nooit, wat er ook gebeurden, maar nu was ik zo geschrokken dat ik hard zat te huilen en gillen!
mijn moeder hield mijn vader gelukkig tegen en wees naar mij en zei: kijk nou wat je doet!
mijn moeder is toen naar boven to gegaan om met me broer te praten...
mijn vader stond achter me en sloeg zijn armen om mij heen, 2 seconden lang... dat is voor mij weer het mooiste moment met me vader, de enigste keer in me hele leven dat hij me een knuffel heeft gegeven, ja mischien toen ik nog baby was ofzow, maar niet van wat ik me kan herinneren...
mischien had ik het er niet neer moeten zetten, en spijt heb ik zo toch wel weer ervan dat weet ik, maar ik moet het gewoon kwijt onderhand en ik zou niet weten waar anders dan hier...
kuss kirsten!
Ik vind je een kanjer