thank you for opening my eyes by breaking my haert

ik was koel, ik was koud, zoals een steen, een rots
roerloos keek ik jou soms aan terwijl je uitbarste in tranen
2jaar hiel je het vol,stuk voor stuk brak ik je hart,

nietsvermoedend duwde ik je van mij weg, weg in de armen van een onbekende
van het moment dat ik wist wat ik gedaan had,en jij bekende
voelde ik mijn mannelijke ego wegvloeien, en een nieuwe ik openbloeien
ik was niet woedend, niet triest. wat ik raar vond als je iemand verliest
nu weet ik waarom, omdat ik van je hou, maar het is te laat, ik sta al in de kou.
plotseling wordt het wazig voor mijn ogen,vocht die mijn ogen belaste
en niet veel later in tranen uitbarste,
zoals een regenbui dat door een donkere zwarte wolk van ego brak.
dag na dag, nacht na nacht.
makkelijk, zal ik je niet laten gaan,daarvoor zal en moet ik mijn trots,
mijn ego verslaan weg uit mijn leven
mijn hart heb ik nu aan jou gegeven, geef het mij terug, maar snij er niet in,
ik geef je tijd, ik geef je ruimte om erover na te denken over een nieuw begin
laat het mij weten wanneer je klaar bent voor ons nieuw verhaal.

zeker een mooi gedicht wat op waarheid berust
zal het je niet na kunnen doen klasse


gr visser