mijn kooi...

ik weet ik ben niet makkelijk
heb zo mijn kuren
somber,vrolijk en andersom
kom jij dan eens kijken achter deze muren?

grote muren die mij afschermen
van angst en onzekerheid
zoekend naar een beetje warmte
maar voel leegte en eenzaamheid..

een worsteling met jezelf,elke dag opnieuw
proberen te klimmen uit dat zwarte dal
tevergeefs,zit gevangen in mijn eigen kooi
waarin ik de rest van mijn leven slijten zal...



kuss kirsten!

woord voor woord, steen voor steen