jij herkende mij niet meer

ik zie jou staan,
jij ziet mij ook wel,
je weet alleen niet wie ik ben.

ik kende je al,jij mij ook,
we zaten bij elkaar op de basisschool,
we mochten elkaar alleen niet.

jij bent niets verandert,
maar je herkende mij niet meer,
we leerde elkaar opnieuw kennen.

vondt je nu wel aardig ,
jij mij ook,
nu zijn we vrienden.

we hebben allebei onzelf gevonden,
nu pas leren kennen,
we zijn allebei dezelfde kant op gegaan.

ben blij dat we nu vrienden zijn,
en ik hoop dat we dat voor altijd blijven,
onthou dat ik egt heel veel om je geef..!


.

mama je hebt helemaal gelijk met alle woorden die je segt!
weetje een jaar gelden schreef ik niks, nu schrijf ik egt sowveel hier en gewoon voor meself!
soms als ik snagts wakker lig in me bed ga ik owk schrijven gewoon omdat ik dan me gevoelns op papier moet setten anders weet ik al dan kom ik nooit in slaap!
het gaat gewoon vanself dat schrijven!
best grappig toen ik me ouders dese site liet sien het eerste wat hun heel verbaasd van opkeken : schrijf jij gedichten???
hahaha dat was wel leuk want alleen jullie hier wisten dat!
schrijven helpt je gewoon dingen te verwerken en je hebt dan het gevoel dat je het een beetje van je los kunt maken!

kusss kirsten!!