Citeren28.05.20100 likes
Geef niet op. Blijf vechten. Hou je sterk. Dat hoor je vaak als patiënt en je zegt het ook regelmatig tegen jezelf. Ga door, stap per stap; ook als elke stap meer pijn (lichamelijk en/of mentaal) oplevert dan je je ooit kon voorstellen. Maar ons lichaam en onze geest zijn sterker dan je denkt, dat is mij de laatste jaren wel duidelijk geworden.
Het zijn niet de lichamelijke ongemakken die het moeilijkst zijn vind ik, het mentale is veel zwaarder. Een manier vinden om door te gaan, terwijl je verstand soms schreeuwt dat het genoeg geweest is. De energie vinden om door te gaan, terwijl je uitgeput bent.
Moe van je pogingen om ondanks alles toch zo normaal mogelijk te blijven leven. Moe van het steeds opnieuw slecht nieuws krijgen. Moe van je eigen gedachten en angsten. Al die dingen zorgen er dus voor dat je doodop raakt op een manier die slapen niet kan oplossen.
Hoe hou ik het dan vol vraag ik mezelf wel eens af. Een sterke wil in combinatie met een stevige portie levenslust waarschijnlijk.
Veel mensen zeggen me dat ze het niet zouden kunnen. Wel, ik heb geleerd dat je veel sterker bent dan je zelf denkt. Ik dacht voor dat ik dit had , dat ik sterk was, had al wat moeilijke watertjes doorzwommen, maar dat is niks in vergelijking met de rest.
Ik heb ook geen keuze. Blijven volhouden, neergeslagen worden en terug komen. Misschien wel met wat blutsen en builen, maar toch doorgaan. Ik ben ervan overtuigd, een mens is veel sterker dan hij zelf denkt. Ik moet
dit heeft bucketlake voor mij geschreven en ik wou degene die hem goed kennen dit niet onthouden vandaar de plaatsing
kuss hanna
Het zijn niet de lichamelijke ongemakken die het moeilijkst zijn vind ik, het mentale is veel zwaarder. Een manier vinden om door te gaan, terwijl je verstand soms schreeuwt dat het genoeg geweest is. De energie vinden om door te gaan, terwijl je uitgeput bent.
Moe van je pogingen om ondanks alles toch zo normaal mogelijk te blijven leven. Moe van het steeds opnieuw slecht nieuws krijgen. Moe van je eigen gedachten en angsten. Al die dingen zorgen er dus voor dat je doodop raakt op een manier die slapen niet kan oplossen.
Hoe hou ik het dan vol vraag ik mezelf wel eens af. Een sterke wil in combinatie met een stevige portie levenslust waarschijnlijk.
Veel mensen zeggen me dat ze het niet zouden kunnen. Wel, ik heb geleerd dat je veel sterker bent dan je zelf denkt. Ik dacht voor dat ik dit had , dat ik sterk was, had al wat moeilijke watertjes doorzwommen, maar dat is niks in vergelijking met de rest.
Ik heb ook geen keuze. Blijven volhouden, neergeslagen worden en terug komen. Misschien wel met wat blutsen en builen, maar toch doorgaan. Ik ben ervan overtuigd, een mens is veel sterker dan hij zelf denkt. Ik moet
dit heeft bucketlake voor mij geschreven en ik wou degene die hem goed kennen dit niet onthouden vandaar de plaatsing
kuss hanna
