ik ben bang

Ja ben ik weer
Ik ben een adhder , borderline trekken , en een hsper , maar ik lees altijd de eerste en de laatste regel en de rest ben ik al weer kwijt, heb het nog eens gelezen en nu blijf het hangen.
Ik heb dus alles van wat jij heb geschreven ook mee gemaakt , ik hang het niet aan de grote klok op internet maar ik kan er wel over praten .
Ik maak het al mee van af jongs af aan tot aan me 24e jaar , maar zoals jij om schrijft bang om nooit meer gelukkig te worden , ik ken dat , ik zeg ook altijd ik mag niet gelukkig worden volgens mij , maar in me achter hoofd weet ik gewoon dat ik niet gelukkig kan worden met een ander als ik niet gelukkig met me zelf kan zijn.
Ik zorg graag voor anderen , probeer altijd een ieder uit de **** te helpen maar nu heb ik gezegt oke , dikke neus maar nu ik !
de deur blijft dicht , wordt gelukkig met je zelf cis , laat de problemen van een ander buiten je deur want je heb zelf genoeg meegemaakt, verleden een plekje geven oei kan ik niet , mee leren leven zal ook nooit meer gaan , maar je moet verder hoe moeilijk het ook is want anders wordt je noot gelukkig .

hoi minny
bedankt voor je reactie , idd het is er voor vechten tot je er bij neer valt en ooit komt het goed maar wanneer is de vraag ;)
maar de eerste stap is altijd wordt gelukkig met je zelf dan pas kun je gelukkig met een ander worden .
Nou oei hoe wordt je gelukkig met je zelf ?
als je een minderwaardigheids complex heb , zoals de meeste vrouwen , het is nooit niet goed , ook al krijg je nooit geen klachten toch is er wel weer iets mis , heb ook een heel verleden , incest , verkrachting , drugs , drank etc etc .
en ben zeker trots op me zelf en waarom ? ben er zelf uit gekomen , moest het wel zelf doen want een ander kan het niet voor je doen.
wilde graag kinderen maar niet in die situatie .
kocht een hond moest er tenslotte ook voor zorgen en ben 18 jaar geleden in 1 keer met alles gestopt.
was 12 jaar en kreeg last van voor gevoelens , heb altijd gezegt ik wordt niet ouder dan 30, vlak na me dertigste kregen we te horen dat ik lever kanker had , had een gezwel van 12 en halve cm op me lever , de dokter vond dat we genoeg tijd met elkaar moesten door gaan brengen , dus ik dacht ik ga dood .
2 maanden er na zouden we gaan trouwen , heb mijn man toendertijd gevraagt of hij die 90.000 gulden wel waardt vond voor die laatste periode , hij zei maakt niks uit , dit is jouw droom wens in de kuip trouwen dus punt uit.
liet me januarie 2003 opereren , operatie duurde ruim 4 uur , maar ik kwam bij uit de narcose
En ik leef nog
Ik zag alles weer in kleur , dacht yessss altijd was alles zo somber en negatief , kreeg vorigjaar september een schop onder me kont , dacht ach kom er wel en storte in elkaar , dacht wordt nooit meer gelukkig , nee idd keer op keer gaat het fout , maar ben toch wel blij dat ik er ben ondanks alle tegen slagen .

zo pfffff niets voor mij dit maar goed is ook wel weer lekker om ff van je af te kunnen typen

haha cissie, niks wissen, je secht heel veel in je tekstjes!

en thanks die daarop reageerden!

als ik buiten ben loop ik met opgeheven hooft en schouders recht ik straal dan zelfverzekerd uit, dat ben ik niet maar het beschermd jeself wel!

ik zit wel in een greop met therapie( vind dit fijner dan induvewel mer ik) en idd je hoort elke dag herkenbare verhalen, en dan heeft de een weer zelfmoordproberen te plegen dan was de ander weer opgenomen, dan heeft de ander zich bewusteloos gedronken enz.
ik kijk hier niet meer van op! ik ben dan wel 19 maar verbaas me bijna nergens meer over! daar ben ik wel blij mee en ben ik sterker door geworden!

toen ik voige jaar wer dopgenomen werd ik opgenomen als een meisje van 18 en kwam ik er 9 weken later uit als een 18 jarige vrouw!

kuss enknuff en veel sterkte jullie ook!

liefs, kirsten