huilen mag

bovenstaande is lang geleden geschreven.. maar is tijdloos..

vandaag is de dag dat mijn kids officieel zijn verhuisd, ik hield me groot bij het afscheid. maar toen de kids begonnen te huilen omdat ze mijn foto die bij hun bed staat nog niet bij zich hadden, heb ik die gehaald. huilend , zicht troebel door de tranen..
ik zag ze gaan met de auto, tesamen met hun laatste spulletjes.. dat is echt verschrikkelijk...

op tafel ligt chocola..
drie hartjes, van ieder kind één
met de tekst: ik vind je lief..
dit papahart is niet van steen.
een ding staat boven kijf
deze man huilt de tranen uit zijn lijf