gedicht van dolfine

Sterretje

Ik zie vaak een sterretjes aan de hemel staan....
En denk waarom moest dit zo gaan....
Vol verwachting was ik van jou....
Maar ik een keer stond ik in de kou....
Zo maar heel onverwachts in een zomernacht....
Heb ik je toen ter wereld gebracht....
Ik was toen helemaal alleen.....
Een dokter, zuster, verder geen....
Herinner me nog hoe ik daar lag....
Een groen laken was alles wat ik zag....
Jij werd van me weg genomen.....
Ze wisten niet hoe hard ze weg moestem komen....
Ik had toen heel boos moeten worden....
Desnoods had moeten gooien met borden....
Ik had je terug moeten eisen...
En heel hard daarom moet krijsen....
Maar nee, ik viel stil, zo stil....
Alles om mijn heen was zo kil....
Durfde niet eens naar je te vragen....
Laat staan er over klagen..... I
k weet dat je hartje heeft geklopt....
Daarmee had je de dokter ook gefopt...
Maar je was zo verschrikkelijk klein.
Voor deze wereld veel te fijn....
Toen heb ik je zo maar laten gaan....
Nu nog voel ik als ik daar aan denk een traan....
Vond me jaren lang daarom als moeder zo slecht....
Want zo ben ik toch niet echt????
Ik had willen zien je lief snoetje....
Maar wat was ik toen een doetje....
Nooit echt afscheid genomen.....
Dat is me ook afgenomen....
Geen plekje waar ik naar toe kan gaan....
Zelf je vader liet me in de kou staan....
En als ik dan een keer om je moest huilen....
Deed ik me maar verschuilen....
Want zijn woorden deden zo zeer....
Dat wilde ik niet meer....
Maar kijk ik nou s'nachts naar boven....
Dan weet ik jij hebt er voor gekozen....
Om als sterretje aan de hemel te staan....
En nu, naar 28 jaar, heb ik je laten gaan....
Liefs je Mams...

gelukt dolfine

gr visser

Dankje Visser, ik gisteren weer geprobeerd wou weer niet, en eergisteren wel, snap jij het?? Ik niet. maar probeer het zo weer. Dolfine