ga uit me leven weg...

daar stond je dan,
opeens voor de deur,
mijn moeder opende hem,
ik hoorde jou stem,
en dacht nee,
ga alsjeblieft weer weg,
maar je kwam naar binnen toe
ik dacht,
ga je nu opeens weer interesse in me tonen?
uit met je vriend ofzo?
maar nee je bent 2 uur binnen geweest,
ik was vrij zwijgzaam naar jou toe,
heb lekkr de film gekeken,
die ik wou kijken,
jij keek mee,
af en toe zeiden we een woordje,
maar je intereseerde me nog niet in mij,
ik begon me al af te vragen,
wat kom je hier toch doen?
tot je vroeg of ik de krantenwijk,
van je zusje over wou nemen,
in de vakantie,
ik die tegen jou geen nee kan zeggen,
die in jou bijzijn haar eigen mening verliest,
zei zoiets van als ik er dan ben..
me moeder die er ook bij zat,
en van jou afweet,
zei gelukkig je hebt al twee extra wijken...
dankje mam dat je dat zei,
na de film heb ik je het huis uit gegooit,
ik wou naar bed,
ja weetje dat nou nog niet,
ik slaap wel ff wat eerder dan jou!
waarvoor was je toch gekomen?
je doet mij enkel en alleen maar pijn
was alsjeblieft weggebleven,
na maanden kom je opeens binnen,
alsof dat zo normaal is...
telkens als ik je net begin los te laten,
kom je weer te voorschijn
blijf eens weg,
verdwijn uit me leven...
als jij er bent ,
ben ik mezelf niet meer,
je hebt me dan in je macht,
durf niet tegen je in te gaan,
maar jij hebt mij zoveel pijn gedaan,
en dat doe je nog steeds,
dus alsjeblieft,
kom nooit meer terug...



.