anorexia

Ik kan er niet meer tegen
De koude handen op mijn huid
Het elke dag weer wegen
De dikheid die weerspiegeld in de ruit

Het liefst zou ik weg willen vliegen.
Het verlangen naar eten, het walgen ervan
Het kotsen, het beven, het eten, het liegen,
Dingen die ik als de beste kan

Ik ben het niet waard om te leven
Waarom laat ze me niet gaan
Ik wil zo niet meer leven,
Ik wil niet langer meer bestaan

De anorexia neemt me over
Leid mijn leven onder deze naam
Waar is de ik-persoon gebleven
Zal die nog ergens bestaan?

Elk hapje, korreltje, likje is teveel
Afvallen is het enige wat ik nog wil
Stemmen malen door me hoofd,
Je bent te lelijk, te vet, te dik...
Wie kan ooit nog van mij houden
Van deze niet bestaande 'ik'

hoe positief zal je zijn kirsten zal je geen voorbeeld aan mij nemen niet je eigen laten kennen laat eens zien hoe sterk je bent kop op kijk de wereld in kusssssssss Visser

lieve kirsten,

Ik vond je tekst heel mooi en lees dat je er nog eens hebt gestaan. Je bent een vechter zover ik lees, ik weet dat het heel heel moeilijk is maar je kan het daar ben ik heel zeker van overtuigd.

Ik heb je een al verschillende keren gezien op scroll kan je zeggen. Je bent een hele leuke meid.

Anniek

Heel goed kirsten,dat is ook zeker iets waar je trots op mag zijn,sterkte,dikke kussss en knufffffffffffffff