Wandeling (ook uit 2000)

Wandeling

Langzaam loop ik langs de waterkant
Stapvoets naar het grote onbekende
Ik ben niet alleen maar loop hand in hand
Dit is wel fijn, een genot wat ik niet kende

Nog nooit eerder was mijn hoofd zo licht
En zo overvol van alle tegenstrijdige gedachten
In het water zie ik helaas net niet haar gezicht
En ik maar denken dat ik nog lang moest wachten

Omdat ik anders was en dacht dan alle anderen
Leerde ik te leven met het wereldvreemde idee
Dat het aan mij lag en dat ik moest veranderen
Niets liet ik ongeroerd, toch liep ik nooit met ze mee

Gelukkig groeide ik in hetzelfde tempo door
Steeds sneller zelfs ik presteerde overal beter
Ik voelde me sterk en ging nergens aan onderdoor
Al leek het nog zo ideaal, het was strijden voor elke meter

Niets kon mij nog van mijn wil weerhouden
Eindelijk leek mijn toekomst onverwoestbaar
Ik ontgroeide volkomen aan mijn donkere wouden
Ook mijn ouders verloren hun grip aldaar

Gelukkig worden was de zoets mogelijke wraak
Ik streefde ernaar mijn verleden te vergeten
En om samen te leven op een nieuwe aak
Ik voelde niets meer van alle oude beten

Langzaam loop ik langs de waterkant
Stapvoets naar het grote onbekende
Ik ben niet alleen maar loop hand in hand
Dit is wel fijn, een genot wat ik niet kende