Waar gebeurt verhaal!

Rob (ex colega van me) is het soort jongen die je met liefde haat. Hij is altijd in een goede bui en heeft altijd iets positiefs te zeggen. Als iemand hem zou vragen hoe het met hem ging,zou hij antwoorden: "Als het nog beter met me ging, dan was ik een tweeling". Hij was een natuurlijke motivator. Als een werknemer een slechte dag had, dan was Rob daar om hem te vertellen naar de positieve kant van de situatie te kijken. Door het zien van deze stijl werd ik nieuwsgierig.

Dus op een dag ging ik naar Rob en vroeg hem:"Ik snap het niet. Je kunt toch niet altijd een positief persoon zijn? Hoe doe je dat?" Rob antwoordde:

"Elke ochtend als ik wakker word, dan zeg ik tegen mezelf, je hebt twee keuzes. Je kunt kiezen in een goede bui te zijn of je kiest er voor om in een slechte bui te zijn. Ik kies er voor om in een goede bui te zijn. Elke keer als er iets vervelends gebeurt, kan ik er voor kiezen om slachtoffer te zijn of ik kan er voor kiezen om er van te leren. Ik kies er voor om er van te leren. Telkens als iemand bij me komt klagen, kan ik kiezen om hun klagen te accepteren of ik kan ze de positieve kant van het leven wijzen". Maar natuurlijk! Zo makkelijk is het niet protesteerde ik. Dat is het wel, zei Rob. Het leven gaat constant over keuzes. Als je alle rotzooi weghaalt, dan is elke situatie een keuze. Je kiest hoe je reageert op situaties. Je kiest om in een goede bui te zijn of in een slechte bui.

Moraal van het verhaal: Het is jouw keuze hoe je je leven leidt.

Ik paste vlak daarna toe wat Rob had gezegd. We verloren contact maar ik dacht vaak aan hem wanneer ik een keuze over mijn leven maakte in plaats van er op te reageren. Enkele weken later hoorde ik dat Rob betrokken was bij een ernstig ongeluk. Na gevallen te zijn vanuit een 20 meter hoogwerker, na 18 uur opereren en weken van intensive care, was Rob ontslagen uit het ziekenhuis met pinnen in zijn rug. Ik zag Rob ongeveer vier maanden na zijn ongeluk. Toen ik hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij: "als het nog beter met me ging, dan was ik een tweeling. Wil je mijn littekens zien? Ik sloeg zijn aanbod af maar ik vroeg hem wel wat er door zijn hoofd was gegaan op het moment dat het ongeluk plaatsvond.

Het eerste dat door mijn hoofd ging was het welzijn van mijn dochter die weldra geboren zou worden", antwoordde Rob. "Toen, op het moment dat ik op de grond lag, herinnerde ik me dat ik twee keuzes had. Ik kon ervoor kiezen om te leven, of... ik kon ervoor kiezen om dood te gaan. Ik koos voor het leven . Was je niet bang? Verloor je het bewustzijn? Rob ging verder:het ambulance personeel was geweldig. Ze bleven me vertellen dat alles in orde zou komen, maar toen ik de Eerste hulp werd binnengereden en ik zag de uitdrukkingen op de gezichten van de dokters en zusters, werd ik heel bang. In hun ogen las ik: dit is een dode man. Dus ik wist dat ik actie moest ondernemen. Wat heb je toen gedaan?" vroeg ik. Wel, er was een grote zuster die vragen naar me schreeuwde zei Rob. "Ze vroeg of ik allergisch was voor iets. Ja, antwoordde ik. De dokters en zusters stopten met werken, terwijl ze wachtten op mijn antwoord. Ik nam een diepe teug adem en schreeuwde zwaartekracht! Over hun gelach heen vertelde ik hen: Ik kies er voor om te leven. Opereer me alsof ik leef, niet alsof ik dood ben.Rob leefde, dankzij de vaardigheid van de dokters, maar absoluut ook door zijn geweldige houding.

Ik leerde van hem, dat we elke dag de keuze hebben volledig te leven. Houding, per slot van rekening, is alles.Daarom, maak je geen zorgen om morgen, want morgen zal voor zichzelf zorgen. Elke dag heeft genoeg problemen van zichzelf. Per slot van rekening is vandaag het morgen waar je je gisteren zorgen om maakte...

[font#660066]Toe raak me aan


Ben ik je baby,
toe, raak me aan.
Ik heb je aanraking nodig, meer dan je misschien ooit zult weten.
Was en verschoon en voed me niet alleen,
maar wieg me dicht tegen je aan, kus mijn gezicht en streel mijn lichaam.
Je kalmerende, zachte aanraking drukt veiligheid en liefde uit.[/font]
Als ik je kind ben,
toe raak me aan.
Als ik tegenstribbel, je zelfs wegduw,
zet door, zoek manieren om aan mijn behoeften tegemoet te komen.
Je nachtzoen helpt mijn dromen te verzoeten,
Je aanrakingen overdag vertellen me wat je werkelijk voelt.

Als ik je tiener ben,
toe raak me aan.
Denk niet dat ik omdat ik bijna volgroeid ben
niet hoef te weten dat je nog om me geeft.
Ik heb behoefte aan je liefdevolle armen, aan een tedere stem.
Als de weg soms vol stenen ligt, dan heeft het kind in me je nog steeds nodig.
Als ik je vriend ben,
toe raak me aan.
Niets laat me duidelijker weten dat je om me geeft dan een hartelijke omhelzing.
Een opbeurende aanraking als ik in de put zit, verzekert me ervan dat ik wordt bemind,
en stelt me gerust dat ik niet alleen ben.
Jouw troostrijke aanraking is misschien de enige die ik krijg.
Als ik je sekspartner ben,
toe raak me aan.
Je denkt misschien dat je passie genoeg is,
maar alleen je armen houden mijn angsten tegen.
Ik heb behoefte aan je tedere, geruststellende aanraking
om me eraan te herinneren dat ik word bemind, gewoon om mezelf

Als ik je volwassen kind ben,
toe, raak me aan.
Al heb ik een eigen gezin om vast te houden,
ik heb nog steeds de behoefte aan de armen van pappie en mammie als ik me gekwetst voel.
Als ouder kijk ik er anders tegenaan,
waardeer ik jullie meer.
Als ik je bejaarde vader of moeder ben,
toe raak me aan
zoals ik werd aangeraakt toen ik nog heel jong was.
Houd mijn hand vast, zit dicht bij me, geef me kracht
en verwarm mijn vermoeide lichaam met jouw nabijheid.
Al is mijn huid nu gerimpeld, ze vindt het heerlijk om aangeraakt te worden
WEES NIET BANG
RAAK ME GEWOON AAN.

deze is echt mooi