Veengedicht...

Uit het Veen:
Wild en woest en ledig was het ruwe veen.
Slechts de heide vlocht er kransen overheen;
boog zich over d'oevers van de bruine plas
en verborg de diepten van het zwarte moeras.
Ziet, daar naad'ren mannen met een ijz'ren wil.
Aan de zoom der poelen staan zij peinzend stil.
Broeders, op ten strijde! Op! De band geslaakt,
die de schatten kluistert door 't moeras bewaakt!
Ja, zij hebben moedig d' eed'le strijd volbracht
en een schat verworven voor het nageslacht.
Hunne namen blinken met ondoofb're glans
en wij vlechten juichend hun een heidekrans.
Flipper