Citeren22.11.20110 likes
De ziel laat mijn lichaam los nadat het leven is geleden
Ik kijk nog even terug
naar waar ik al die jaren voor hed gestreden.
Voordat ik aan deze grote reis was begonnen
had ik enthousiast mijn 'spoorboekje' doorgenomen
Ik zou dit doen, ik zou dat doen
het zou helemaal in orde komen.
Ik stapte door de poort der vergetelheid
en daalde af tot de dimensie van het aardrijk
Ik mengde mij in het strijdgewoel
van de wereld van dualiteit en vermeende onrechtvaardigheid.
Ik leerde weer lopen
met vallen en opstaan
vond opnieuw het wiel uit
en nam uitdagingen aan.
Er waren zoveel prikkelingen
verleidingen en wegen
welke moest ik nu gaan?
En wat hield mij nou tegen.
Ik was onbewust van de zak met stenen
die ik had achter op mijn rug
Ik wist er toch aardig wat uit te halen
maar er kwamen er ook weer enkelen terug.
Regelmatig door emoties gedreven
af en toe ook in het zuivere gevoel
dan ineens kwam de herinnering
van mijn voorgenomen levensdoel.
Ik overzag de omwegen
het pad waar ik vanaf was geraakt
maar wat hem veel had geleerd
en ik door schade en schande wijs ben gemaakt.
Wederom gingen de handen uit de mouwen
Ik pakte mezelf even goed aan
maakte wat krom was recht
wat onnodig was liet ik gaan.
Ik maakte schoon schip
loslaten was een must
Ik ging houden van zichzelf
en vond innerlijke rust.
Nu ik zo terugkijk
ben ik tevreden en dankbaar
Ik heb mijn best gedaan
Ik mag gaan want voor nu ben ik klaar ...
Ik kijk nog even terug
naar waar ik al die jaren voor hed gestreden.
Voordat ik aan deze grote reis was begonnen
had ik enthousiast mijn 'spoorboekje' doorgenomen
Ik zou dit doen, ik zou dat doen
het zou helemaal in orde komen.
Ik stapte door de poort der vergetelheid
en daalde af tot de dimensie van het aardrijk
Ik mengde mij in het strijdgewoel
van de wereld van dualiteit en vermeende onrechtvaardigheid.
Ik leerde weer lopen
met vallen en opstaan
vond opnieuw het wiel uit
en nam uitdagingen aan.
Er waren zoveel prikkelingen
verleidingen en wegen
welke moest ik nu gaan?
En wat hield mij nou tegen.
Ik was onbewust van de zak met stenen
die ik had achter op mijn rug
Ik wist er toch aardig wat uit te halen
maar er kwamen er ook weer enkelen terug.
Regelmatig door emoties gedreven
af en toe ook in het zuivere gevoel
dan ineens kwam de herinnering
van mijn voorgenomen levensdoel.
Ik overzag de omwegen
het pad waar ik vanaf was geraakt
maar wat hem veel had geleerd
en ik door schade en schande wijs ben gemaakt.
Wederom gingen de handen uit de mouwen
Ik pakte mezelf even goed aan
maakte wat krom was recht
wat onnodig was liet ik gaan.
Ik maakte schoon schip
loslaten was een must
Ik ging houden van zichzelf
en vond innerlijke rust.
Nu ik zo terugkijk
ben ik tevreden en dankbaar
Ik heb mijn best gedaan
Ik mag gaan want voor nu ben ik klaar ...