Mijn konijn

Vroeger
had ik een konijn
Ik vond het altijd zo fijn
om bij haar te zijn.
Ze was mooi wit,
zo wit als sneeuw
en nooit werd het haar teveel.
Als ik verdrietig was, of pijn had,
was konijn er voor me,
En dat,
ja dat
is zo bijzonder, o zo fijn,
ik mis niets of niemand meer
dan mijn lieve konijn.
Kon ze maar weer bij me zijn.
Maar helaas, is ze overleden
per ongeluk overreden.
Ik deed het niet expres, echt niet.
Ik fietste en zag haar niet
en tot mijn grote verdriet
reed ik haar aan,
ik zag haar niet staan,
daar midden op de stoep.
Had ik me maar gehouden,
aan de regels,
want op de stoep mag je niet fietsen
En ik deed het toch.
Verdriet heb ik nu nog
om mijn lieve konijn.
Ik zou bij niemand liever,
dan bij haar willen zijn.

Rust zacht, lieve konijn.

konijn verliesen is nooit fijn denk aan de tijd dat zij nog leefde is altijd fijner ze kon nooit ouder worden al wou je graag denk aan het plezier met haar en vergeet haar niet
paulus

Eerst al die goudvis en nu weer het konijn. Je jeugd moet wel heel hard geweest zijn.

En dan heb ik nog niet eens een gedicht over mijn kat en mijn parkiet geplaatst, Nilis, kan je nagaan!

Bedankt voor jullie medeleven.

Nilis... Kan niet wachten idd