Citeren26.11.20100 likes
De groene man en de groene vrouw leven in het gebied tussen ons verstand en ons gevoel. Zij leven daar waar wijsheid en instincten elkaar raken en hand in hand gaan. Zij leven in weidse landschappen, vol natuurlijk en wild leven. Zij leven in de groene vallei van het hart. Vanuit die vallei maken zij verbinding met het woeste ritme van het leven, het gekrijs van vogels en het diepst kloppende hart van de aarde zelf. Zij kunnen praten met bomen, vliegen op luchtstromen, versmelten met de natuur.
Zij zíjn de natuur, haar seizoenen, haar groei en verval. De groene man en de groene vrouw zou je de uiteindelijke man en vrouw kunnen noemen. Zij zijn alles wat we kunnen worden. Wild, wijs, natuurlijk, liefdevol, teder, gepassioneerd, in volkomen harmonie met onszelf, onze eigen natuur en de omgeving. Wij kunnen allen weer tot hun ras gaan behoren, als we maar het paadje, dat ene kronkelige, wilde paadje in slaan, naar de wilde, groene, vruchtbare vallei van ons hart.
De Groene Woudgeest spreekt:
"Ik ben voor eeuwig en altijd verbonden met waar ik ben, door de wortels die mij verbinden met de kern van de aarde. Toch reik ik ver naar boven, met de toppen van mijn takken, met de vertakkingen van mijn geest. Zo ben ik waarlijk van de aarde en de hemel tegelijk. Voel hoe er ook in jouw geest takken, gevoelssprieten naar boven reiken om de meest ijle boodschappen en tere beelden op te vangen en naar beneden te brengen. Voel hoe je niet alleen diep de aarde ingaat, en hoe je daar met vele wortels, je leven manifesteert in de aarde, maar hoe je ook naar boven toe reikt en vele vertakkingen de weg van de ziel bewandelen. Hoe kun je met dit beeld voor ogen ooit vergeten wie je bent en wat je hier kwam doen? Waarom de twijfel? Wij, bosgeesten, begrijpen dat niet goed. Het tranendal dat jullie zo verafgoden, daar lachen wij om. Het kruis dat jullie op je rug dragen, de lijdensweg die jullie zo centraal zetten en waarvan jullie denken dat het jullie uiteindelijk vrij zal maken, dat alles bekijken wij vol ongeloof. Vanwaar dat kruis steeds met je meedragen? Waarom niet gewoon de lijdensweg laten voor wat het is en je vreugdevol aan je taak zetten waarvoor je hier kwam? Niet de gebeurtenissen zelf veroorzaken het lijden, maar het meeslepen van het kruis. Dus... Dans met ons als de zon opgaat en de wouden van de geest tot leven komen en een nieuwe dag begroeten."
Magie van het oeroude leven
Je hoeft niet een bepaalde kracht te bezitten om tot het groene volk te behoren. Je hebt magie nodig, magie van het echte leven en de openheid om het leven toe te laten. Niet het leven dat vaak verward wordt met de wereld, niet de maatschappij, de cultuur en de mensen die spelletjes spelen. Dat niet. Dat is niet het leven. Het leven zoals het al eeuwen en nog eens eeuwen doorgaat. Het leven zoals het was vanaf de begintijd, de oertijd. De cycli, de seizoenen, de natuur, de dood en de wedergeboorte, de stormen en de zonneschijn, de maan en de sterren, de grotten en zeeën, de weidse luchten en hoge gebergten, de wilde dieren en de vogels. Dat leven! Dat is het leven dat oeroud is en de weg terug wijst. Dat is de magie die ons geneest en voort doet gaan. En daarom is het van het grootste belang dit leven te behouden en te beschermen tegen uitsterving en verval. Niet eens alleen omdat zij recht op een eigen leven hebben, maar omdat zij onze beschermers, onze genezers, ons enige redmiddel zijn. Want dat is het leven dat door alles en iedereen heen raast en ons verbindt met elkaar.
Zij zíjn de natuur, haar seizoenen, haar groei en verval. De groene man en de groene vrouw zou je de uiteindelijke man en vrouw kunnen noemen. Zij zijn alles wat we kunnen worden. Wild, wijs, natuurlijk, liefdevol, teder, gepassioneerd, in volkomen harmonie met onszelf, onze eigen natuur en de omgeving. Wij kunnen allen weer tot hun ras gaan behoren, als we maar het paadje, dat ene kronkelige, wilde paadje in slaan, naar de wilde, groene, vruchtbare vallei van ons hart.
De Groene Woudgeest spreekt:
"Ik ben voor eeuwig en altijd verbonden met waar ik ben, door de wortels die mij verbinden met de kern van de aarde. Toch reik ik ver naar boven, met de toppen van mijn takken, met de vertakkingen van mijn geest. Zo ben ik waarlijk van de aarde en de hemel tegelijk. Voel hoe er ook in jouw geest takken, gevoelssprieten naar boven reiken om de meest ijle boodschappen en tere beelden op te vangen en naar beneden te brengen. Voel hoe je niet alleen diep de aarde ingaat, en hoe je daar met vele wortels, je leven manifesteert in de aarde, maar hoe je ook naar boven toe reikt en vele vertakkingen de weg van de ziel bewandelen. Hoe kun je met dit beeld voor ogen ooit vergeten wie je bent en wat je hier kwam doen? Waarom de twijfel? Wij, bosgeesten, begrijpen dat niet goed. Het tranendal dat jullie zo verafgoden, daar lachen wij om. Het kruis dat jullie op je rug dragen, de lijdensweg die jullie zo centraal zetten en waarvan jullie denken dat het jullie uiteindelijk vrij zal maken, dat alles bekijken wij vol ongeloof. Vanwaar dat kruis steeds met je meedragen? Waarom niet gewoon de lijdensweg laten voor wat het is en je vreugdevol aan je taak zetten waarvoor je hier kwam? Niet de gebeurtenissen zelf veroorzaken het lijden, maar het meeslepen van het kruis. Dus... Dans met ons als de zon opgaat en de wouden van de geest tot leven komen en een nieuwe dag begroeten."
Magie van het oeroude leven
Je hoeft niet een bepaalde kracht te bezitten om tot het groene volk te behoren. Je hebt magie nodig, magie van het echte leven en de openheid om het leven toe te laten. Niet het leven dat vaak verward wordt met de wereld, niet de maatschappij, de cultuur en de mensen die spelletjes spelen. Dat niet. Dat is niet het leven. Het leven zoals het al eeuwen en nog eens eeuwen doorgaat. Het leven zoals het was vanaf de begintijd, de oertijd. De cycli, de seizoenen, de natuur, de dood en de wedergeboorte, de stormen en de zonneschijn, de maan en de sterren, de grotten en zeeën, de weidse luchten en hoge gebergten, de wilde dieren en de vogels. Dat leven! Dat is het leven dat oeroud is en de weg terug wijst. Dat is de magie die ons geneest en voort doet gaan. En daarom is het van het grootste belang dit leven te behouden en te beschermen tegen uitsterving en verval. Niet eens alleen omdat zij recht op een eigen leven hebben, maar omdat zij onze beschermers, onze genezers, ons enige redmiddel zijn. Want dat is het leven dat door alles en iedereen heen raast en ons verbindt met elkaar.
