Citeren22.01.20110 likes
Me eigen boek.. Lees nu vast een voorstukje.. Veel verder ben ik nog niet
VOORWOORD
Na lang denken ga ik is een verhaal over mezelf schrijven. Het heeft even geduurd, tot ik alles kon verwerken, want het is erg moeilijk om te praten over hoe erg je vrienden wel niet kunnen zijn. Vrienden die gewoon letterlijk misbruik van je bestaan maken. Vrienden die willen dat je dingen voor ze doet, terwijl je je daar helemaal niet goed over voelt... Zeg nou eerlijk, dan zijn het toch geen echte vrienden??
Hoofdstuk 1
5 oktober 2003
Ik moest naar binnen rennen. En wat meenemen voor de ander.. Ik vraag verbaast of ik het moest stelen. Thomas kijkt me met grote ogen aan. Hij vraagt wat ik anders dacht. Ik weet het niet. Wat moet ik nou stelen voor hem? Hij kan het toch prima zelf doen? Toch durf ik dat niet tegen hem te zeggen. Ik kan niet eerlijk meer zijn tegen hem. Als ik dat wel ben, kan ik een klap in mijn gezicht verwachten. Het was altijd een hele goede vriend van me, maar helaas.. Hij heeft het helemaal verkloot voor zichzelf. Thomas dringt aan dat ik moet opschieten, maar ik durf niet. Ik wil helemaal geen dingen stelen voor hem. Bang vraag ik wat ik voor hem moet halen dan. Hij zegt dat hij nieuwe sigaretten nodig heeft. Ik kijk hem verbaast aan. Zoiets staat meestal achter de kassa. Nou ja, tenminste.. waar wij voor de winkel stonden. Toch moest ik het van hem gaan halen. Hoe wil ik dát dan voor elkaar krijgen? Ik voel in mijn zak. Mijn portemonnee zit er nog in. Ik weet niet hoeveel geld er nog in zit, maar dit is iets wat ik beter kan gaan kopen voor hem. Ik vraag hoeveel pakjes hij nodig heeft. Gelukkig doet hij een normaal aantal. Ik kijk of Thomas op mij aan het letten is. Gelukkig kijkt Thomas niet mijn kant op. Ik loop de winkel binnen en bestel 1 pakje sigaretten. Ik leg mijn laatste geld in de handen van de vrouw achter de kassa. Ik krijg ook een bonnetje. Ik zeg dat ik die niet wil, maar de vrouw hoort me niet. Ik pak het bonnetje dus maar aan en prop het alvast in elkaar. Ik stop de prop in mijn zak. Als Thomas te weten komt dat ik het heb gekocht.. Dan zal hij niet zo gelukkig met mij zijn. Als ik weer buiten kom geef ik de sigaretten aan Thomas. Hij zegt niks terug, maar maakt het pakje gelijk open en steekt er vast 1 op. Hij vraagt of ik ook wil, maar ik schud mijn hoofd. Ik rook niet, en ik steel ook niet.. Tenminste, dat deed ik vroeger niet. Het lijkt alsof ik nu veel meer naar Thomas luister dan naar mezelf.
Even een pauze. Even vertellen hoe ik aan Thomas (en zijn vrienden) ben gekomen. Ik zat op school in het klaslokaal van mevrouw Wittens. Ik was een onzeker meisje. Thomas zat in de populaire groep en niet bij mij in de klas. Hij zat 2 klassen hoger dan ik. Ik wou ook populair zijn, maar ik heb er nog nooit bij gehoord. Toen de bel ging en de les van mevrouw Wittens voorbij was, liep ik naar buiten en kwam ik Thomas en zijn groepje tegen. Thomas riep me voor het eerst en riep me bij de naam. Ik was verbaast dat hij mijn naam wist. Ik liep naar hem toe en vroeg wat er was. Hij vertelde mij dat hij mij geschikt vond voor zijn clubje. Ik was helemaal verbaast. Ik mocht in zijn clubje! Dat wou ik al zolang!! De eerste tijd gebeurde er niet zoveel bijzonders. Ik hoefde geen moeilijke dingen te doen. Ik hoefde alleen maar bij het clubje te staan en een beetje meekletsen. Dat was het. Dat was nog wel leuk. Ik dacht dat Thomas echt een leuk iemand was. Maar helaas, ik heb me ontzettend vergist. Want 2 maanden later werd hij heel erg. Ik moest mee gaan helpen met het werken voor de club. Deed ik dat niet, dan werd ik eruit gezet. Maar eruit gezet betekende ook dat ik al mijn vrienden zou kwijtraken en dat ik geen leven meer zou hebben. Ik ben dus flink bedreigt door Thomas. Ik heb daar altijd nog een trauma aan over gehouden. Ik denk er nog iedere dag aan, en ik voel de pijn van binnen en van buiten. Ik dacht er zelfs over om een einde te maken aan mijn leven, maar ik durfde dat niet. Ik was bang dat hij terwijl ik er niet meer was, toch mijn familie & vrienden wat zou aandoen. Ik durfde helemaal niks meer. Vandaar dat ik alles voor hem deed. Maar dan ook echt alles.. En dat was soms met hele grote gevolgen...
Ik vraag nogmaals of deze sigaretten goed zijn, maar ik krijg geen antwoord terug. Het enigste antwoord wat ik krijg is een rook van sigarettengeur in mijn gezicht. Ik kuch nog is extra, maar het lijkt niks te helpen. Is hij nou echt zo'n sukkel dat hij mij niet begrijpt? Ik laat het toch duidelijk merken? Blijkbaar is dit nog niet genoeg. Ik kuch nog is. Weer geen reactie. Ik zucht dan maar even diep. Ook daar krijg ik geen reactie op. Pas als ik nog een keer zucht reageert hij boos waarom ik dat doe en dat ik beter kan stoppen. Ik kijk hem boos aan. Hij zegt tegen mij dat als ik er niet mee stop, dat hij het dan wel laat stoppen. Ik neem aan dat hij geweld bedoeld dus ik hou mij stil. Hij wil dat ik naast hem op een bankje ga zitten. Ik doe dat ook maar weer. Ik ben eigenlijk doodsbang voor Thomas, maar ik probeer het zo min mogelijk te laten merken. Hij vraagt nogmaals of ik echt geen sigaret wil, en weer weiger ik. Ik wil niet roken! Thomas blijft even zwijgend zitten. Blijkbaar kan hij het niet hebben dat ik niet rook en wil me aan het roken krijgen. Logisch, hij wil dat ik zonder problemen pakjes sigaretten ga stelen, en dat ik dubbel haal omdat ik zelf anders niet meer heb, en dan heeft hij nog meer om over te mopperen. Ja hoor Thomas.. ik heb je door! Ik verbaas mezelf dat ik vroeger niet beter heb opgelet of het wel echt zo'n goed persoon was. Maar ja, als je niet zo populair bent, wil je natuurlijk graag in het groepje. Thomas neemt nog een trek en ja hoor, daar komt het gezeur al. Hij zegt dat als ik nu geen sigaret neem, ik uit de club wordt gegooid. Ik wordt weer bang. Ik wil eigenlijk niet roken. Voor 1x probeer ik tegen te spreken. Ik krijg direct een harde klap in mijn gezicht. Hij vraagt of hij niet duidelijk genoeg was. Ik wil nee schudden, en dat ziet hij en krijg dus weer een klap. Hij vraagt of hij dit keer wel duidelijk genoeg was. Bang knik ik met mijn hoofd. Blijkbaar ziet hij dat ik het niet meen, en dus krijg ik weer een klap. Opeens staat er een oudere man achter het bankje. Hij vraagt of Thomas daar niet eens heel snel mee zou stoppen, anders zou hij de politie wel even bellen. Thomas kijkt boos op. Thomas spreekt tegen en vraagt de man waar hij zich mee bemoeid. De man zegt dat hij zich bemoeid met de gezondheid van zijn meisje. Ik ben zijn meisje helemaal niet! Toch kan ik het de man niet kwalijk nemen dat hij dat zei. Hij weet gewoon niet beter. Hij ziet ons samen zitten, en neemt een conclusie. Thomas spreekt nog even tegen, maar de man doet dat ook. Na 5 minuten geeft Thomas het gelukkig op en de man gaat verder met zijn wandeling. Thomas vraagt of hij duidelijk is geweest. Ik knik met mijn hoofd. Dit keer lijkt Thomas hier wel genoegen mee te nemen. Hij laat zijn hand in ieder geval zakken. Ik voel mijn wang gloeien. Die zal morgen wel weer blauw zijn. En dan krijg ik thuis weer gezeur, hoe het komt dat ik een blauwe wang heb. Daar ga ik dus geen antwoord op geven hè? Thomas kijkt nog eens naar het pakje sigaretten. Hij zegt liefje tegen me. Ik ben zijn liefje niet... Ik zal dat ook nooit van hem worden. Ik moet alsnog een sigaret van hem nemen. Ik pak er toch maar 1tje aan, en hij steekt hem voor me op. Zelf steekt hij er ook nog 1 aan en laat zien hoe ik moet roken. Ik inhaleer diep en moet heel erg hoesten. Hij klopt even op mijn rug, maar het is net te hard wat hij doet. Het doet zeer. Toch is hij blijkbaar trots op mij dat ik een sigaret heb genomen.
Weer even een pauze en nog even wat over mijn verleden vertellen. Toen ik voor het eerst moest gaan werken voor de groep hoefde ik nog niet direct te gaan stelen. Het was meer eerst opletten hoe de anderen het deden. Thomas is niet de enige van de club. Nee, helaas. De hele club bestaat uit ongeveer 10 mensen. Er zitten ook nog wat 'werkende' mensen bij, net zoals ik, maar die kende ik toen nog niet. Die 10 mensen die sowieso in dat clubje zitten zijn alleen maar jongens. Ik zag ze dus buiten het schoolplein staan en dan stonden er alleen maar jongens. De meeste van de jongens vallen goed in de smaak bij de mijden. Vandaar misschien ook wel dat ik er zo graag bij wou horen. Het groepje jongens bestaat uit: Thomas, Tim, Marco, Ludo, Stefan, Peter, Delano, Nassim, Michiel en Robin. En allemaal luisterde ze eigenlijk naar Thomas. Best raar. Hoe zou hij aan zoveel macht zijn gekomen? Toen ik de jongens had geobserveerd, toen begon het echte werk. Ik moest eerst wat uit een supermarkt stelen. Dat is niet zo heel erg moeilijk, want daar staan geen alarmhekjes. Dat was dus redelijk makkelijk. Toch zat ik met heel erg veel spanning in mijn hoofd. Die nacht thuis kon ik ook niet goed slapen. Ik moest er telkens aan denken dat ik iets had gestolen.. Ik... Ik was vroeger het bange meisje. En nu ging ik zelfs stelen?!?! Toen ik de volgende morgen wakker werd en gedoucht was, pakte ik mijn geld en ging ik naar de stad. Daar kocht ik een mooi schrift voor mezelf. Daarin zou ik al mijn verhalen schrijven. Alles wat mij tegen zat. Als ik dan ooit een keer uit de club ging of was gezet, en er zou niks meer gebeuren, dan zou ik het schriftje verbranden. Dan was het hoofdstuk afgelopen. Inmiddels staat het schriftje al best wel vol. Ik heb er al veel in kunnen schrijven. Moet je nagaan hoeveel er dan al is gebeurd. Na die keer stelen in de supermarkt moest ik door naar de boekwinkel. Daar is het een stuk lastiger, want daar ging altijd het alarm bij de jongens. Ik moest volgens hun heel erg goed oppassen. Ja fijn, ik wou dat helemaal niet! Toch deed ik het, anders kon ik weer een klap verwachten. Ik heb namelijk wel eens eerder een meisje mishandeld zien worden door Thomas. Ik weet inmiddels wel wie het was. Het was Inge. Inge heeft ook een heel groot verleden. En ook een heel groot verhaal, maar dat vertel ik later nog wel.
De sigaret was op en Thomas was klaar met mij. Ook ik stond op en we gingen weg. Hij liep eerst een heel stuk met me mee, maar dan zei hij dat hij me de volgende ochtend om 10:00 uur bij onze ontmoetingsplek wou zien
VOORWOORD
Na lang denken ga ik is een verhaal over mezelf schrijven. Het heeft even geduurd, tot ik alles kon verwerken, want het is erg moeilijk om te praten over hoe erg je vrienden wel niet kunnen zijn. Vrienden die gewoon letterlijk misbruik van je bestaan maken. Vrienden die willen dat je dingen voor ze doet, terwijl je je daar helemaal niet goed over voelt... Zeg nou eerlijk, dan zijn het toch geen echte vrienden??
Hoofdstuk 1
5 oktober 2003
Ik moest naar binnen rennen. En wat meenemen voor de ander.. Ik vraag verbaast of ik het moest stelen. Thomas kijkt me met grote ogen aan. Hij vraagt wat ik anders dacht. Ik weet het niet. Wat moet ik nou stelen voor hem? Hij kan het toch prima zelf doen? Toch durf ik dat niet tegen hem te zeggen. Ik kan niet eerlijk meer zijn tegen hem. Als ik dat wel ben, kan ik een klap in mijn gezicht verwachten. Het was altijd een hele goede vriend van me, maar helaas.. Hij heeft het helemaal verkloot voor zichzelf. Thomas dringt aan dat ik moet opschieten, maar ik durf niet. Ik wil helemaal geen dingen stelen voor hem. Bang vraag ik wat ik voor hem moet halen dan. Hij zegt dat hij nieuwe sigaretten nodig heeft. Ik kijk hem verbaast aan. Zoiets staat meestal achter de kassa. Nou ja, tenminste.. waar wij voor de winkel stonden. Toch moest ik het van hem gaan halen. Hoe wil ik dát dan voor elkaar krijgen? Ik voel in mijn zak. Mijn portemonnee zit er nog in. Ik weet niet hoeveel geld er nog in zit, maar dit is iets wat ik beter kan gaan kopen voor hem. Ik vraag hoeveel pakjes hij nodig heeft. Gelukkig doet hij een normaal aantal. Ik kijk of Thomas op mij aan het letten is. Gelukkig kijkt Thomas niet mijn kant op. Ik loop de winkel binnen en bestel 1 pakje sigaretten. Ik leg mijn laatste geld in de handen van de vrouw achter de kassa. Ik krijg ook een bonnetje. Ik zeg dat ik die niet wil, maar de vrouw hoort me niet. Ik pak het bonnetje dus maar aan en prop het alvast in elkaar. Ik stop de prop in mijn zak. Als Thomas te weten komt dat ik het heb gekocht.. Dan zal hij niet zo gelukkig met mij zijn. Als ik weer buiten kom geef ik de sigaretten aan Thomas. Hij zegt niks terug, maar maakt het pakje gelijk open en steekt er vast 1 op. Hij vraagt of ik ook wil, maar ik schud mijn hoofd. Ik rook niet, en ik steel ook niet.. Tenminste, dat deed ik vroeger niet. Het lijkt alsof ik nu veel meer naar Thomas luister dan naar mezelf.
Even een pauze. Even vertellen hoe ik aan Thomas (en zijn vrienden) ben gekomen. Ik zat op school in het klaslokaal van mevrouw Wittens. Ik was een onzeker meisje. Thomas zat in de populaire groep en niet bij mij in de klas. Hij zat 2 klassen hoger dan ik. Ik wou ook populair zijn, maar ik heb er nog nooit bij gehoord. Toen de bel ging en de les van mevrouw Wittens voorbij was, liep ik naar buiten en kwam ik Thomas en zijn groepje tegen. Thomas riep me voor het eerst en riep me bij de naam. Ik was verbaast dat hij mijn naam wist. Ik liep naar hem toe en vroeg wat er was. Hij vertelde mij dat hij mij geschikt vond voor zijn clubje. Ik was helemaal verbaast. Ik mocht in zijn clubje! Dat wou ik al zolang!! De eerste tijd gebeurde er niet zoveel bijzonders. Ik hoefde geen moeilijke dingen te doen. Ik hoefde alleen maar bij het clubje te staan en een beetje meekletsen. Dat was het. Dat was nog wel leuk. Ik dacht dat Thomas echt een leuk iemand was. Maar helaas, ik heb me ontzettend vergist. Want 2 maanden later werd hij heel erg. Ik moest mee gaan helpen met het werken voor de club. Deed ik dat niet, dan werd ik eruit gezet. Maar eruit gezet betekende ook dat ik al mijn vrienden zou kwijtraken en dat ik geen leven meer zou hebben. Ik ben dus flink bedreigt door Thomas. Ik heb daar altijd nog een trauma aan over gehouden. Ik denk er nog iedere dag aan, en ik voel de pijn van binnen en van buiten. Ik dacht er zelfs over om een einde te maken aan mijn leven, maar ik durfde dat niet. Ik was bang dat hij terwijl ik er niet meer was, toch mijn familie & vrienden wat zou aandoen. Ik durfde helemaal niks meer. Vandaar dat ik alles voor hem deed. Maar dan ook echt alles.. En dat was soms met hele grote gevolgen...
Ik vraag nogmaals of deze sigaretten goed zijn, maar ik krijg geen antwoord terug. Het enigste antwoord wat ik krijg is een rook van sigarettengeur in mijn gezicht. Ik kuch nog is extra, maar het lijkt niks te helpen. Is hij nou echt zo'n sukkel dat hij mij niet begrijpt? Ik laat het toch duidelijk merken? Blijkbaar is dit nog niet genoeg. Ik kuch nog is. Weer geen reactie. Ik zucht dan maar even diep. Ook daar krijg ik geen reactie op. Pas als ik nog een keer zucht reageert hij boos waarom ik dat doe en dat ik beter kan stoppen. Ik kijk hem boos aan. Hij zegt tegen mij dat als ik er niet mee stop, dat hij het dan wel laat stoppen. Ik neem aan dat hij geweld bedoeld dus ik hou mij stil. Hij wil dat ik naast hem op een bankje ga zitten. Ik doe dat ook maar weer. Ik ben eigenlijk doodsbang voor Thomas, maar ik probeer het zo min mogelijk te laten merken. Hij vraagt nogmaals of ik echt geen sigaret wil, en weer weiger ik. Ik wil niet roken! Thomas blijft even zwijgend zitten. Blijkbaar kan hij het niet hebben dat ik niet rook en wil me aan het roken krijgen. Logisch, hij wil dat ik zonder problemen pakjes sigaretten ga stelen, en dat ik dubbel haal omdat ik zelf anders niet meer heb, en dan heeft hij nog meer om over te mopperen. Ja hoor Thomas.. ik heb je door! Ik verbaas mezelf dat ik vroeger niet beter heb opgelet of het wel echt zo'n goed persoon was. Maar ja, als je niet zo populair bent, wil je natuurlijk graag in het groepje. Thomas neemt nog een trek en ja hoor, daar komt het gezeur al. Hij zegt dat als ik nu geen sigaret neem, ik uit de club wordt gegooid. Ik wordt weer bang. Ik wil eigenlijk niet roken. Voor 1x probeer ik tegen te spreken. Ik krijg direct een harde klap in mijn gezicht. Hij vraagt of hij niet duidelijk genoeg was. Ik wil nee schudden, en dat ziet hij en krijg dus weer een klap. Hij vraagt of hij dit keer wel duidelijk genoeg was. Bang knik ik met mijn hoofd. Blijkbaar ziet hij dat ik het niet meen, en dus krijg ik weer een klap. Opeens staat er een oudere man achter het bankje. Hij vraagt of Thomas daar niet eens heel snel mee zou stoppen, anders zou hij de politie wel even bellen. Thomas kijkt boos op. Thomas spreekt tegen en vraagt de man waar hij zich mee bemoeid. De man zegt dat hij zich bemoeid met de gezondheid van zijn meisje. Ik ben zijn meisje helemaal niet! Toch kan ik het de man niet kwalijk nemen dat hij dat zei. Hij weet gewoon niet beter. Hij ziet ons samen zitten, en neemt een conclusie. Thomas spreekt nog even tegen, maar de man doet dat ook. Na 5 minuten geeft Thomas het gelukkig op en de man gaat verder met zijn wandeling. Thomas vraagt of hij duidelijk is geweest. Ik knik met mijn hoofd. Dit keer lijkt Thomas hier wel genoegen mee te nemen. Hij laat zijn hand in ieder geval zakken. Ik voel mijn wang gloeien. Die zal morgen wel weer blauw zijn. En dan krijg ik thuis weer gezeur, hoe het komt dat ik een blauwe wang heb. Daar ga ik dus geen antwoord op geven hè? Thomas kijkt nog eens naar het pakje sigaretten. Hij zegt liefje tegen me. Ik ben zijn liefje niet... Ik zal dat ook nooit van hem worden. Ik moet alsnog een sigaret van hem nemen. Ik pak er toch maar 1tje aan, en hij steekt hem voor me op. Zelf steekt hij er ook nog 1 aan en laat zien hoe ik moet roken. Ik inhaleer diep en moet heel erg hoesten. Hij klopt even op mijn rug, maar het is net te hard wat hij doet. Het doet zeer. Toch is hij blijkbaar trots op mij dat ik een sigaret heb genomen.
Weer even een pauze en nog even wat over mijn verleden vertellen. Toen ik voor het eerst moest gaan werken voor de groep hoefde ik nog niet direct te gaan stelen. Het was meer eerst opletten hoe de anderen het deden. Thomas is niet de enige van de club. Nee, helaas. De hele club bestaat uit ongeveer 10 mensen. Er zitten ook nog wat 'werkende' mensen bij, net zoals ik, maar die kende ik toen nog niet. Die 10 mensen die sowieso in dat clubje zitten zijn alleen maar jongens. Ik zag ze dus buiten het schoolplein staan en dan stonden er alleen maar jongens. De meeste van de jongens vallen goed in de smaak bij de mijden. Vandaar misschien ook wel dat ik er zo graag bij wou horen. Het groepje jongens bestaat uit: Thomas, Tim, Marco, Ludo, Stefan, Peter, Delano, Nassim, Michiel en Robin. En allemaal luisterde ze eigenlijk naar Thomas. Best raar. Hoe zou hij aan zoveel macht zijn gekomen? Toen ik de jongens had geobserveerd, toen begon het echte werk. Ik moest eerst wat uit een supermarkt stelen. Dat is niet zo heel erg moeilijk, want daar staan geen alarmhekjes. Dat was dus redelijk makkelijk. Toch zat ik met heel erg veel spanning in mijn hoofd. Die nacht thuis kon ik ook niet goed slapen. Ik moest er telkens aan denken dat ik iets had gestolen.. Ik... Ik was vroeger het bange meisje. En nu ging ik zelfs stelen?!?! Toen ik de volgende morgen wakker werd en gedoucht was, pakte ik mijn geld en ging ik naar de stad. Daar kocht ik een mooi schrift voor mezelf. Daarin zou ik al mijn verhalen schrijven. Alles wat mij tegen zat. Als ik dan ooit een keer uit de club ging of was gezet, en er zou niks meer gebeuren, dan zou ik het schriftje verbranden. Dan was het hoofdstuk afgelopen. Inmiddels staat het schriftje al best wel vol. Ik heb er al veel in kunnen schrijven. Moet je nagaan hoeveel er dan al is gebeurd. Na die keer stelen in de supermarkt moest ik door naar de boekwinkel. Daar is het een stuk lastiger, want daar ging altijd het alarm bij de jongens. Ik moest volgens hun heel erg goed oppassen. Ja fijn, ik wou dat helemaal niet! Toch deed ik het, anders kon ik weer een klap verwachten. Ik heb namelijk wel eens eerder een meisje mishandeld zien worden door Thomas. Ik weet inmiddels wel wie het was. Het was Inge. Inge heeft ook een heel groot verleden. En ook een heel groot verhaal, maar dat vertel ik later nog wel.
De sigaret was op en Thomas was klaar met mij. Ook ik stond op en we gingen weg. Hij liep eerst een heel stuk met me mee, maar dan zei hij dat hij me de volgende ochtend om 10:00 uur bij onze ontmoetingsplek wou zien
