De vrouw in de spiegel

Ik kijk in de spiegel en ik weet,
dat het laatste sprankje hoop onder me vandaag gleed.
Een stille hoop en innege wens,
om mijn verhaal een keer te vertellen als gelukkig mens.
Toch helaas, schijnbaar heb ik niet dat geluk,
er is weer een stuk veleden stuk.
Maar ik moet door met het leven,
dit stukje verleden mag niet blijven kleven.
Het is de ontwetendheid van het onbekende,
of er is geen plaats voor een ongeorganiseerde bende.
Zo moeilijk is mijn leven toch niet,
of is het schaamte, mag ik daarom niet?

Soms heb je een rot moment nodig om mooie dingen te maken. Leven blijft toch wel leuk.

Joy, een mooie vertaling van gevoel.