De Pleiade

Ik zal hier blijven wachten,
Tot we eens verbonden zijn.
Al duurt dat nog eens duizend nachten,
Onder groauwe of heldere maneschijn.

Jou ziel kent ook die plek,
Die plek is de Pleiade.
Verlijt ons maar voor gek,
zo gaat dat hier op aarde.

Bekijk het golven van d zee,
Verlicht door manestralen.
Wit rood geel licht neemt onze onrust mee,
dan is het gedaanmet al dat dwalen.

Kijken wij naar de sterren en planeten,
Leg je hoofd maar in mijn schoot.
De afstand is niet echt te meten,
Alsof de ziel niet echoot.

Ook jij zult eens beseffen,
Dat de liefde niet echt ver is.
Dat we elkaar nog moeten treffen,
Dat jij het bent die ik zo mis.

Uiteindelijk komen we toch samen,
Hier heel ver van de aarde.
Daar valt dan ons amen,
Je kent de plek als de Pleiade.

M²©®