tranen verstikken me

duizend tranen
en nog meer
mijn hart stroomd over
van verdriet
een wilde rivier
baant zich een weg
door mijn gevoel
golven met koppen
beuken mijn hart
doorgronden mijn ziel
overstromen mijn ogen
losgekoppeld
van alle realiteit
verdrinkend
in herinneringen
en emoties
water aan mijn nek
bijna stikkend
intens verdriet
angstvallig lettend
op de waterlijn
vecht ik
voor het bestaan
kolkend en schuimend
help me
ik wil niet
verdrinken
in tranen en verdriet
maar vechten
voor een nieuw bestaan
zonder zoveel tranen
maar met levensmoed
en met de zon...


kus kirsten