soms......

lig huilend in me bed,
met dit moment had ik altijd al moeite,
het werd in eens zo stil,
en dan de vraag die door me hoofd spookt,
is dit wat ik wil,
vechtend ga ik door,
maar soms vraag ik me af waar voor,
men zegt het gaat over het gaat voor bij,
maar mis jou nog steeds aan me zij,
soms wil ik je bellen en dan alles vertellen,
maar dan word het werkelijkheid,
die tijd is voor bij,
je bent niet meer aan me zij,
en dat doet me veel verdriet en pijn,
wou en wilde dat ik nog bij je kon zijn,
mam je bent altijd in me gedachte en in m'n hart,
maar soms wilde ik dat je nog naast me zat.....

Je zal haar nooit vergeten wel uit oog verloren maar niet uit Jouw Hart .
meisie is moeilijk maar kom op wees sterk xxxknuf

Hoi Daan,

Mijn moeder is nu 18 jaar geleden overleden, we waren ook erg aan elkaar gehecht. De eerste 2 jaren waren verschrikkelijk, daarna gingen heel langzaam de scherpe kantjes ervan af. Ik was zo bang, dat herinneringen zouden gaan vervagen met de tijd, want dat is het enige wat je werkelijk nog bij je hebt van haar, maar nèè!!! Ik kan nu nòg alles voor de geest halen, niets vergeet je, hoe ze keek, hoe ze voelde, wat ze zei en vertelde...enz.
Zo is ze nog steeds dicht bij me...en jà....het gemis? Dat blijft!



~XXX~ Suus