pa

Ik zet weer de computer aan,klik op het bestandje met jouw naam.
Automatisch gaat mijn hand naar je gezicht en raak ik je even aan
Je bent nu digitaal,een herinnering die ik kan oproepen met mijn muis
Ik kan je zien op elk moment,je bent voor altijd in mijn huis.

De oude schoenendoos bij ma op zolder is nu bijna een schatkist
Ik zoek naar foto's van je,bijna wazig alsof ze worden gewist
Zoveel jaar geleden,er is nu nog zo weinig van je te vinden pa
Je hield je niet bezig met de dood,zeg denk je dat ik nu al ga ?

Ik vertel het mijn kinderen en dierbaren nu vaak,hoeveel ik van ze hou
Ik kan het nu tegen ze zeggen,maar ik kon het toen niet meer tegen jou
In het ziekenhuis stonden we met zijn allen om je lichaam heen
Je hoofd tussen mijn handen tot op de monitor de laatste piek verdween

Kijkend naar die 2 momenten dat je op het hele filmpje verscheen
Besef ik met schrik dat ik je kwijtraak dat je bijna al verdween
Je gezicht kan ik zo voor me halen daarvoor is dat filmpje overbodig
Maar voor het herinneren van je stem,heb ik nu dat bestandje al nodig.

Wist je dat je zo ziek was,dat het niet meer om jaren ging maar om dagen
Er spookt van alles door me heen,maar ik kan het je nooit meer vragen
Toen je neerviel hevig bloedend op het vloerkleed in de gang
Riep je nog,bel 112,mijn vader,rots in de branding,je was bang.

Ik hoop lieve pa dat je me nu kan zien,dat je trots op me kan zijn
Dat je ziet dat ik naar je beelden kijk, al doet je missen me zo'n pijn
Door naar je te kijken,te luisteren,te denken,smeed ik onze band
Zodat als het mijn tijd is,ik kan kijken naar jouw uitgestoken hand.

Pa, ik mis je.