Citeren11.09.20090 likes
"Goede morgen!"
"Laat dat goede maar weg..."
Iedere ochtend dezelfde grap, ik irriteerde me er dagelijks aan, al liet ik dat niet merken. Iedere keer weer zette ik een glimlach op. Nadat ik een kopje koffie voor mijzelf heb ingeschonken, ga ik nog steeds glimlachend tegenover hem zitten. Over zijn felrode bril, die op het puntje van zijn wipneus staat, staren zijn kleine oogjes me doordringend aan. Ik doe hard mijn best om zijn blik te vermijden, maar als mijn blik die van hem uiteindelijk toch kruist, al is het maar voor een fractie van een seconde, kleuren zijn wangen dezelfde kleur als zijn bril. Zenuwachtig begint hij in het stapeltje papieren op zijn bureau te bladeren. Ik doe net alsof ik het niet opmerk en begin met het uitlezen van mijn mail. Mijn ogen tasten het beeldscherm af en scannen de inhoud van mijn postvak in. Ik voel iets tegen mijn voet aan en voordat ik me kan afvragen wat het is, schuift het langs mijn kuit omhoog. Verbaasd kijk ik hem aan, zijn oogjes glinsteren en zijn mond hangt een stukje open.
"Geert, wat doe je?"
Met zijn, door de koffie gebruinde, tong likt hij zijn lippen. Mijn lichaam tintelt, al is dit niet van opwinding. Ik trek mijn voet weg en probeer de walging te verbergen. Hij glimlacht.
"Jij houdt wel van een spelletje zeker, Anna?"
"Nee Geert, ik houd niet van spelletjes en zeker niet met jou."
Hij glimlacht nu nog uitbundiger en hij trekt een van zijn wenkbrauwen op.
"Ik snap het." Zegt hij, waarna hij er een knipoog aan toe voegt.
Ik schud mijn hoofd en doe een poging mijn werk te hervatten. Wanneer ik mijn lade open zie ik een doosje liggen. Ik zet het op mijn bureau en voordat ik het open, blijf ik er eerst luttele seconden naar staren.
"Misschien is het een goed idee als je het open maakt" hoor ik Geert zeggen.
Langzaam til ik het dekseltje omhoog. Ik schrik van de inhoud en meteen druk ik het dekseltje weer stevig op het doosje. Verbouwereerd staar ik mijn collega aan.
"Kijk even wat eronder ligt." Zegt hij bijna kwijlend.
Vol afschuw open ik het doosje weer en haal het "rubbertje van plezier' eruit. Op de bodem ligt een briefje. Weer werp ik een blik op mijn collega, die eruit ziet alsof hij bijna tot een climax komt. Ik richt mijn blik weer op het briefje en vouw het langzaam open.
"Wil jij seks met mij Anna?"
Een rilling trekt opnieuw over mijn ruggengraat en vol ongeloof lees ik het briefje nog een keer.
"En Anna, wat is je antwoord?"
Weer vind zijn voet mijn been. Woest trek ik mijn voet weg.
"Wat denk je zelf Geert?"
Hij glimlacht. Van de onzekere, verlegen Geert lijkt niets over te zijn.
"Ik denk niets Anna, ik weet dat jij het ook wilt. Iedere ochtend lach je naar me, je flirt constant met me. Ik weet heus wel dat je die laag uitgesneden shirtjes draagt, om mij op te winden."
Gechoqueerd staar ik hem aan.
"Dus Anna, wat is jouw antwoord?"
"Nee!" zeg ik vol afschuw.
Hij grijnst opnieuw, pakt zijn tas en staat op.
"Ik ga nu naar een klant." Zegt hij. Wanneer hij langs me loopt, legt hij een briefje op mijn bureau.
"Vanavond, 21:30, Ibis hotel, kamer 114."
Ik voel zijn hand kort op mijn schouder.
"Tot vanavond stuk!"
Nog steeds in shock zie ik hoe hij het kantoor verlaat. "Wat een randdebiel" mompel ik geërgerd. Ik pak het doosje van mijn bureau en zet het kwaad op zijn bureau neer. Mijn hand raakt per ongeluk de muis en mijn blik vind het beeldscherm. Een artikel genaamd: "Ze zegt dit (maar bedoelt iets anders)" Vol ongeloof lees ik het artikel. "Wanneer een vrouw "Nee" zegt bedoelt ze "Ja!"
Ik schrijf een briefje en plak deze op zijn beeldscherm.
"Geert, ik denk dat het kwartje nu wel gevallen is, ik ben geen vrouw. Vreemd dat je dat nooit eerder is opgevallen, maar hier heb je een stukje bewijs: bij mij is "Nee" echt "Nee!" Dat maakt van jou dus... Even denken... een homo! Dus steek dat condoom in je reet, waar het thuis hoort en probeer het eens bij Hans, hij is meer vrouw dan ik ooit zal zijn!"
gatver de gatver de gatver
"Laat dat goede maar weg..."
Iedere ochtend dezelfde grap, ik irriteerde me er dagelijks aan, al liet ik dat niet merken. Iedere keer weer zette ik een glimlach op. Nadat ik een kopje koffie voor mijzelf heb ingeschonken, ga ik nog steeds glimlachend tegenover hem zitten. Over zijn felrode bril, die op het puntje van zijn wipneus staat, staren zijn kleine oogjes me doordringend aan. Ik doe hard mijn best om zijn blik te vermijden, maar als mijn blik die van hem uiteindelijk toch kruist, al is het maar voor een fractie van een seconde, kleuren zijn wangen dezelfde kleur als zijn bril. Zenuwachtig begint hij in het stapeltje papieren op zijn bureau te bladeren. Ik doe net alsof ik het niet opmerk en begin met het uitlezen van mijn mail. Mijn ogen tasten het beeldscherm af en scannen de inhoud van mijn postvak in. Ik voel iets tegen mijn voet aan en voordat ik me kan afvragen wat het is, schuift het langs mijn kuit omhoog. Verbaasd kijk ik hem aan, zijn oogjes glinsteren en zijn mond hangt een stukje open.
"Geert, wat doe je?"
Met zijn, door de koffie gebruinde, tong likt hij zijn lippen. Mijn lichaam tintelt, al is dit niet van opwinding. Ik trek mijn voet weg en probeer de walging te verbergen. Hij glimlacht.
"Jij houdt wel van een spelletje zeker, Anna?"
"Nee Geert, ik houd niet van spelletjes en zeker niet met jou."
Hij glimlacht nu nog uitbundiger en hij trekt een van zijn wenkbrauwen op.
"Ik snap het." Zegt hij, waarna hij er een knipoog aan toe voegt.
Ik schud mijn hoofd en doe een poging mijn werk te hervatten. Wanneer ik mijn lade open zie ik een doosje liggen. Ik zet het op mijn bureau en voordat ik het open, blijf ik er eerst luttele seconden naar staren.
"Misschien is het een goed idee als je het open maakt" hoor ik Geert zeggen.
Langzaam til ik het dekseltje omhoog. Ik schrik van de inhoud en meteen druk ik het dekseltje weer stevig op het doosje. Verbouwereerd staar ik mijn collega aan.
"Kijk even wat eronder ligt." Zegt hij bijna kwijlend.
Vol afschuw open ik het doosje weer en haal het "rubbertje van plezier' eruit. Op de bodem ligt een briefje. Weer werp ik een blik op mijn collega, die eruit ziet alsof hij bijna tot een climax komt. Ik richt mijn blik weer op het briefje en vouw het langzaam open.
"Wil jij seks met mij Anna?"
Een rilling trekt opnieuw over mijn ruggengraat en vol ongeloof lees ik het briefje nog een keer.
"En Anna, wat is je antwoord?"
Weer vind zijn voet mijn been. Woest trek ik mijn voet weg.
"Wat denk je zelf Geert?"
Hij glimlacht. Van de onzekere, verlegen Geert lijkt niets over te zijn.
"Ik denk niets Anna, ik weet dat jij het ook wilt. Iedere ochtend lach je naar me, je flirt constant met me. Ik weet heus wel dat je die laag uitgesneden shirtjes draagt, om mij op te winden."
Gechoqueerd staar ik hem aan.
"Dus Anna, wat is jouw antwoord?"
"Nee!" zeg ik vol afschuw.
Hij grijnst opnieuw, pakt zijn tas en staat op.
"Ik ga nu naar een klant." Zegt hij. Wanneer hij langs me loopt, legt hij een briefje op mijn bureau.
"Vanavond, 21:30, Ibis hotel, kamer 114."
Ik voel zijn hand kort op mijn schouder.
"Tot vanavond stuk!"
Nog steeds in shock zie ik hoe hij het kantoor verlaat. "Wat een randdebiel" mompel ik geërgerd. Ik pak het doosje van mijn bureau en zet het kwaad op zijn bureau neer. Mijn hand raakt per ongeluk de muis en mijn blik vind het beeldscherm. Een artikel genaamd: "Ze zegt dit (maar bedoelt iets anders)" Vol ongeloof lees ik het artikel. "Wanneer een vrouw "Nee" zegt bedoelt ze "Ja!"
Ik schrijf een briefje en plak deze op zijn beeldscherm.
"Geert, ik denk dat het kwartje nu wel gevallen is, ik ben geen vrouw. Vreemd dat je dat nooit eerder is opgevallen, maar hier heb je een stukje bewijs: bij mij is "Nee" echt "Nee!" Dat maakt van jou dus... Even denken... een homo! Dus steek dat condoom in je reet, waar het thuis hoort en probeer het eens bij Hans, hij is meer vrouw dan ik ooit zal zijn!"
gatver de gatver de gatver
