Citeren28.03.20060 likes
Het gevolg van mijn verleden
Door alls wat er is gebeurt
Is er nu van alles wat mij beperkt
Veel angsten heb ik daaruit opgebouwd
Een aantal daarvan hebben jullie al gemerkt
Zoals bijvoorbeeld mijn schrikreacties
Voor alles wat onverwacht is voor mij
Zowel geluiden als ook bewegingen
Bang dat iedereen hetzelfde wil als hij
Ik ben dan niet bang voor een persoon
Maar ik ben bang voor het lichaam op zich
Voor iedereen is lichamelijk contact gewoon
Maar niet voor mij, ik wil wel, maar ben bang
Ook een grote angst voor mij zijn grenzen
Bang om over andermans grens heen te gaan
Bang om anderen te kunnen kwetsen
Omdat dat te vaak bij mij is gedaan
Het is niet dat het mij niet interesseert
Maar ik durf er dan ff niet op te reageren
Wetend dat ik dat pas weer door te proberen
Ook ben ik bang omdat mijn masker oncontroleerbaar is
Dat masker voelt erg veilig, maar ook als een beperking
Ik moet het masker loslaten voor een betere toekomst
En ook voor de mogelijkheid tot een beetje verwerking
Ik kan niet langer meer toneel blijven spelen
Doen alsof er helemaal niks aan de hand is
Dat moet wel, maar dat kan ik nu niet meer
Ik zit te ver in de **** en mijn geschiedenis
Ik zit vaak weer midden in het verleden
Ik zie, hoor, proef en ruik alles weer
Dat is soms met, maar vaak zonder reden
En niet eens alleen bij wat minder spanning
Altijd en overal zit het verleden me achterna
Er is nooit eens een moment van echte rust
Continu ben ik gespannen, chaos in me hooft
Steeds overdreven op mijn omgeving gefocust
Steeds blijft alles door mijn hooft malen
Het ene gaat gewoon dwars door het andere heen
En steeds opnieuw alles blijven herbeleven
Het leven lijkt wel een grote zware zwarte steen
Een steen waarvan ik het nooit gewonnen krijg
Daarom zou ik ook het liefst voorgoed opgeven
Dan heb ik misschien eindelijk eens wat rust
Maar dan kan ik mijn droom niet nastreven
Dan zal ik, wat ik echt wil, nooit kunnen doen
En dan heb ik dus ook in dit gevecht weer gefaald
Maar wat is vechten als alles ontkend blijft worden
Wat is vechten als je in emoties en gedachten verdwaalt
Steeds vechten om mijn hooft boven water te houden
Steeds vechten om te doen wat van mij verwacht wordt
Altijd het spel meegespeeld en gezwegen zoals ze wouden
Maar nu houd dat op, ik kan niet meer, ik wil het niet meer
Ik wil nu eens een einde aan al deze ellende, ik wil het vergeten
Ik wil het nu achter me laten en gewoon stoppen met alleen overleven
Ik wil mezelf kunnen gaan zijn, ik wil mijn opleiding verder afmaken
Het is nu genoeg geweest, ik wil kunnen gaan genieten van het leven
Zonder te hoeven hyperventileren, huilen, klooien met eten
Ik wil zo graag een gewoon normaal bestaan opbouwen
Denken aan een mooie toekomst in plaats van de dood
Iemand echt voor 100% kunnen vertrouwen
Door alls wat er is gebeurt
Is er nu van alles wat mij beperkt
Veel angsten heb ik daaruit opgebouwd
Een aantal daarvan hebben jullie al gemerkt
Zoals bijvoorbeeld mijn schrikreacties
Voor alles wat onverwacht is voor mij
Zowel geluiden als ook bewegingen
Bang dat iedereen hetzelfde wil als hij
Ik ben dan niet bang voor een persoon
Maar ik ben bang voor het lichaam op zich
Voor iedereen is lichamelijk contact gewoon
Maar niet voor mij, ik wil wel, maar ben bang
Ook een grote angst voor mij zijn grenzen
Bang om over andermans grens heen te gaan
Bang om anderen te kunnen kwetsen
Omdat dat te vaak bij mij is gedaan
Het is niet dat het mij niet interesseert
Maar ik durf er dan ff niet op te reageren
Wetend dat ik dat pas weer door te proberen
Ook ben ik bang omdat mijn masker oncontroleerbaar is
Dat masker voelt erg veilig, maar ook als een beperking
Ik moet het masker loslaten voor een betere toekomst
En ook voor de mogelijkheid tot een beetje verwerking
Ik kan niet langer meer toneel blijven spelen
Doen alsof er helemaal niks aan de hand is
Dat moet wel, maar dat kan ik nu niet meer
Ik zit te ver in de **** en mijn geschiedenis
Ik zit vaak weer midden in het verleden
Ik zie, hoor, proef en ruik alles weer
Dat is soms met, maar vaak zonder reden
En niet eens alleen bij wat minder spanning
Altijd en overal zit het verleden me achterna
Er is nooit eens een moment van echte rust
Continu ben ik gespannen, chaos in me hooft
Steeds overdreven op mijn omgeving gefocust
Steeds blijft alles door mijn hooft malen
Het ene gaat gewoon dwars door het andere heen
En steeds opnieuw alles blijven herbeleven
Het leven lijkt wel een grote zware zwarte steen
Een steen waarvan ik het nooit gewonnen krijg
Daarom zou ik ook het liefst voorgoed opgeven
Dan heb ik misschien eindelijk eens wat rust
Maar dan kan ik mijn droom niet nastreven
Dan zal ik, wat ik echt wil, nooit kunnen doen
En dan heb ik dus ook in dit gevecht weer gefaald
Maar wat is vechten als alles ontkend blijft worden
Wat is vechten als je in emoties en gedachten verdwaalt
Steeds vechten om mijn hooft boven water te houden
Steeds vechten om te doen wat van mij verwacht wordt
Altijd het spel meegespeeld en gezwegen zoals ze wouden
Maar nu houd dat op, ik kan niet meer, ik wil het niet meer
Ik wil nu eens een einde aan al deze ellende, ik wil het vergeten
Ik wil het nu achter me laten en gewoon stoppen met alleen overleven
Ik wil mezelf kunnen gaan zijn, ik wil mijn opleiding verder afmaken
Het is nu genoeg geweest, ik wil kunnen gaan genieten van het leven
Zonder te hoeven hyperventileren, huilen, klooien met eten
Ik wil zo graag een gewoon normaal bestaan opbouwen
Denken aan een mooie toekomst in plaats van de dood
Iemand echt voor 100% kunnen vertrouwen