Ik lijk verdwaald in dit verhaal toch door gaan,ik luister naar me voorgevoel,gehoorzaam,
tis toch de foute weg want ik zie de duivel bij de poort staan.
En bij die poort heerst een soort van magnetisme,de kans om weg te komen lijkt opeens geen realisme.
Het is me opgevallen dat de zon aan het verdwijnen is,ik zeg tegen me hart,zeg dat de juiste weg de mijne is.
Bewijs het eens,het lijk er op dat de zon weer op me afkomt,is dit de goede weg??ik heb geen idee wat op me pad komt.
De dag komt dat positiviteit weer aan de leiding gaat,verlos me van het kwaad is hoe ik over bevreiding praat.
Het lijkt alsof ik aan het foking vliegen ben,of weet ik diep van binnen dat ik toch mezelf aan het bedriegen ben.
Ik val terug en om te klimmen wordt nu dubbel zwaar,moet me kracht behouden want anders ben ik nu dubbel klaar.
Ik ga vooruit,maar lijk naar achter te zweven,de mist is weer terug en ook de zon is al verdwenen.
En ik ben weer bij de start en zie de duivel bij de poort staan.
En bij die poort heerst een soort van magnetisme,de kans om weg te komen lijkt opeens geen realisme.
Ik lijk verdwaald in dit verhaal toch door gaan,ik luister naar me voorgevoel,gehoorzaam,
tis toch de foute weg want ik zie de duivel bij de poort staan...