Teveel, te druk, te weinig

Het is net als je kamer opruimen waar een puinhoop is... in het begin zie je door de bomen het bos niet meer, maar naarmate je vordert komt er weer structuur in de ruimte.. als je de kamer helemaal hebt opgeruimt is het ook weer makkelijker om hem bij te houden... dit kost energie en wilskracht, want je hebt het al minstens één keer zover laten komen dat je de kamer niet onderhouden hebt..

Zo werkt het ook in je hoofd.
Zo werkt dat ook voor de tijd/vrienden die je moet indelen.

Bepaal de regels voor jezelf wat belangrijk is en wat niet. In het "selectie" proces, zullen je "vrienden" voor de kop stoten, maar het belangrijkste ben jij...

Vrienden waar je maar weinig tijd in kunt stoppen en waar je weinig van terug krijgt heten kennissen..
Kennissen hoef je niet actief te onderhouden..

Begin met een bepaalde tijd voor jezelf te reserveren, waarin je alleen dingen doet die voor jezelf belangrijk zijn en dan heb ik het niet over huishoudelijk werk... gewoon de dingen weer oppakken die je allang niet meer hebt gedaan vanwege de gevraagde aandacht van de anderen waarbij jij je gedwongen voelde om eraan te voldoen...

Reserveer hier bv elke dag 1 uur aan en je zult zien dat je weer meer rust in je hoofd krijgt, waardoor je weer de juiste beslissingen kunt nemen die zo belangrijk zijn in je dagelijkse leven.

Het belangrijkste is dat jij het zelf moet doen.. anderen kunnen je hoogstens hierin begeleiden, maar jij bent degene die het moet doen..

Hi,

Het lijkt wel of er bij jou en degenen om je heen de structuur/regelmaat mist.

Indien namelijk vooral je familie leden je zo claimen, kan het heel goed zijn dat jij het centrale punt in hun leven bent.
Dat jij alle (of heel veel) werkzaamheden naar je toe trekt, daardoor heb je weer veel te weinig tijd voor jezelf.

Tijd voor jezelf reserveren is een begin.

Daarbij moet je meer gaan delegeren naar de anderen (man, kinderen, broers/zussen), waardoor de druk om je heen verminderd wordt.
BV als jij werkt .. dan moet niet het hele huishouden erop wachten totdat jij er weer bent.. terwijl manlief en kinderen gewoon thuis waren.. (ervan uitgaande dat je kinderen oud genoeg zijn om hier een rol in te spelen)

Communicatie met de betrokkenen (op een rustige wijze) is vereist, leg hun uit waarmee jij zit, wat dat voor jou betekent en wat dat voor hun betekent. Bespreek het eerst met je man, daarna samen (met zijn ruggesteun) met de kinderen.

Het is net als bij de opvoeding van kinderen, je moet het benoemen...

Het woord/gevoel "thuis" moet voor jouw weer hersteld worden.
Als dat weer beter wordt, kun je de "wereld" beter aan.

Het vernieuwen van oude vriendschappen en een erover praten met vrienden helpt ook in dit proces.

Bel een oude vriend(in) op en ga eens lekker samen naar de bios ofzo :P

Gr. Sjaak