Stilte voor de storm

Stilte voor de storm

Ik loop op watten door mijn huis van glas
De zware lucht doet de vloeren buigen
Van buitenaf ziet het er heel anders uit
Het valt wel mee, buigen is nog geen barsten
Tot je er zelf doorheen loopt
De serene stilte, enkel het contact van watten en glas
Alles glimt zolang je er vanaf blijft
Alles staat zolang niemand aan me zit

Even verlies ik mijn evenwicht
Met veel gestuntel komt ik weer op mijn voeten
Alles schudt en kraakt enigszins
Ook deze keer is het goed gegaan
De vraag is alleen wanneer dat niet meer het geval is
Wat gebeurdt er als ik echt val?
Blijft het dan ook bij schudden en buigen?
Of gaat mijn zorgvuldig opgebouwde huis met me mee?

Wat is dit huis eigenlijk? Is het wel mijn huis?
Of ben ik het zelf. Schijnbaar transparant maar toch solide.
Een schril evenwicht tussen vallen en staan
Een sterk beeld naar de buitenwereld
Maar eigenlijk zwak van bouw
Een soort model van hoe het eigenlijk zou moeten zijn
Alleen is het bij dit model gebleven
Een model van hoe ik zou willen zijn

Langzaam begint het te waaien
Regen tikt zachtjes tegen het glas
Meer en meer duwt de wind tegen mijn huisje
Ik ben bang, alles gaat heen en weer
De eerste barsten zijn al zichtbaar
Barsten die langzaam uitscheuren tot witte lijnen
Diep weggekropen zit ik in een hoekje
Wachtend tot de storm overwaait

De scheuren doen pijn
Pijn in mijn lichaam
Pijn in mijn gedachten
Hoeveel kan mijn huisje hebben
Voor ze met veel geraas tegen de vlakte gaat
Even gaat de wind liggen
Alsof het zich opmaakt voor een laatste genadeslag
Is de echte storm al begonnen, of komt het ergste nog?

Zyx 5-2-07 3:34

dat weet bijna niemand zyx