Mijzelf......

Ik? Wie is ik?
Ik ben wie ik ben.
Met dit lichaam en met deze geest moet ik het doen.
Dit is alles wat ik heb.
Ik kan het niet ruilen.
Dit is blijkbaar precies wat ik moet zijn.
Zonder mij zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig.
Ik houd op mezelf verwijten te maken,voor dingen die ik (nog) niet kan.
Ik hoef niet perfect te zijn.
Ik hoef niet te kunnen wat ik niet kan.
Perfectie is stilstand en stilstand is de dood.
Ik leef,dus ik maak fouten.
Ik mag ook fouten maken.
Van fouten leer ik.
Sterker nog:Ik ben perfect,juist omdat ik fouten maak die ik maak!!
Zo houd ik de evolutie op gang.
Ik krijg precies wat ik nodig heb.
Alles helpt mij,om mijn opdracht op aarde te vervullen,ook de tegenslagen en de ziekte,de vijanden,en de ruzies,de verloren liefdes en de gebroken harten.
Als ik dat nu niet zie,zal ik het later wel kunnen zien.
Ik besef bij elk moeilijk moment,dat alles nog veel erger had kunnen zijn.
Ik hoef alleen volstrekt eerlijk naar mezelf te zijn.
Soms moet ik mezelf beschermen,dat is nu eenmaal zo in deze wereld.
Als ik maar niet lieg tegen mezelf,als ik maar weet wat ik doe en waarom.
Ik kan nooit de hele wereld naar zijn zin maken.
Wat de een goed vind,vind de ander waardeloos.
Er zat altijd iemand zijn die mij bekritiseerd.
Er zal altijd iemand zijn die mij bewonderd.
Ik moet maar gewoon doen.
Wat ik voel dat moet ik doen.
Ik houd me aandacht in het NU.
Oude koeien horen in de sloot.
Alles is gebeurd omdat het moest gebeuren,het heeft geen zin erover te piekeren.
Ook vage fantasieen over de toekomst verspillen enenrgie.
Nu is verreweg het boeienste,interresantste moment van mijn leven,want alleen NU gebeurt is echt,in vlees en bloed,wat er gebeurd.
Gebruik maken van mijn geheugen en het opdiepen van nuttige herinneringen mag , maar ik ga niet zeuren.
Ik houd mijn aandacht hier.
Hier is mijn lichaam,dus hier ben IK.
Hier is de belangrijke plek op aarde.
Alleen hier kan ik werkelijk zien,ruiken,horen,voelen en proeven.
Hier klopt mijn hart,hier haal ik adem,hier voel ik mijn spieren onder mijn vel.
Ik ga niet zweven,geen twee dingen tegelijk doen met mijn geest,want dan doe ik er minstens eentje half.
Ik ga me niet nodeloos druk maken,over de eventuele gevoelens en gedachtens van andere mensen over MIJ elders.
Ik ben hier.
Iedereen mag van mij genieten,op zijn/haar eigen wijze.
Ik ben hier nodig.
Anderen leren van mij,ik leer van anderen.
Maar hoe,dat weet ik niet altijd.
Ik laat iedereen zijn/haar oordeel over mij:positief of negatief!!!
Ik mag genieten van complimenten.
Ik kan ook kritiek incasseren.
En ik hoef niet elk beeld van een ander over mij corrigeren.
Ik hoef niet bang te zijn.
Ik houd mijn angsten kritisch tegen het licht.
Lijdt een mens niet het meest onder het lijden dat hij/zij vreest????
Ik wacht rustig af en ik bereid me voor,maar ik ga niet fantaseren,over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren.
Dat vind ik zonde van de tijd.We zien wel.
Als alles goed gaat,heb ik gelukkig niet vergeefs geleden.
En als er wel iets akelijks gebeurt,heb ik teminste niet vooraf geleden.
Ik houd ontzettend veel van mezelf.
Daarom kan ik ook van andere mensen houden.
Net zoals ik houd van dieren,planten,bomen en rotsen.
En alles houd van mij.
De stoel waar ik op zit,houd van mij.
Het tijdschrift dat ik in mijn handen heb,houdt van mij.
De zon bemind mij,de maan ook.
Alles is LIEFDE en ik ben er een deeltje van.
Ik hoop dat iedereen die dit leest er iets aan zal hebben en er iets van kan leren,want zijn niet allemaal gewoon een MENS?
En DIT ben IK!!!!!!