Mijn zeepbel is stuk....

Mijn zeepbel is stuk
Hij is uiteen gespat
Het kwam door binnenwaardse druk
De grond is nu nat

Hij was zo mooi vol van kleur
Hij zweefde als volmaakt
Aan de anderen was hij suprieur
En in mijn droom had hij de vloer nooit aangeraakt

Hij zou zweven tot aan de horizon
Langzaam zou hij tot een stip verdwijnen
Tot waar het allemaal begon
Ja, zon zou eeuwig op hem schijnen

Zijn kleuren zouden stralen als nooit te voren
Maar ook aan deze droom komt een eind
In werkelijkheid is mijn hart bevroren
Ik wordt wakker op een plek waar de zon niet schijnt

Saffie 13 april 2006