Forever vleugellam.

Forever vleugellam

Ach, wat kan ik je nog zeggen,

toen jij sprak, zo liefdevol berouw.

Ben ik op zoek gegaan, diep in mijn hart,

naar waarom ik nog van je houden zou..

En daar, daar vond ik onze vredesduiven.

Hun vleugels gebroken, forever vleugellam.

En diep verborgen, in 'n klein donker hoekje..

Jouw foto, die me eens de adem benam.

Ik bezoek de vele kamers,

en achter me sla ik hun deuren dicht.

Betreed met knikkende knieën,

de kamer, waarin de bezegeling,

van onze liefde ligt.

Mijn handen strelen langs de jaren,

en dan, dan bekneld me het gevoel.

En sluit ik voorgoed de deur der liefde.

Haar klik in het slot,

weergalmt in de gangen, van mijn hart.

Ze leeg, zo koel.

*Einde.