De nacht is zo stil....

De nacht is zo stil...


Het is nacht en buiten is het stil.Ik heb het
koud en alles lijkt zo kil.Door mijn raam zie ik
de sterren aan de hemel staan, waarom heb je
ons dit aangedaan?

Nu weet ik pas wat er met een gebroken
hart wordt bedoeld, nog nooit eerder heb ik
zoveel pijn gevoeld.Slapeloze uren, hoelang
gaat dat nog duren? Slapeloze nachten, dat
had ik toch kunnen verwachten?

Als ik kijk naar de maan,is het net of ik jouw
naam daarin geschreven zie staan. Ik sluit
mijn ogen en probeer het aan te raken,
misschine dat dat mij nog een beetje vrolijk
kan maken. Maar ik stoot tegen het raam en
verdwenen is jouw naam.

Alles wat ik wil,is weer dicht bij jou zijn,
maar ik zal verder moeten met deze
vreselijke pijn. Buiten is het nog altijd evne
stil. Ik zou je willen bellen maar ik ril. Nog
nooit eerder voelde ik me zo alleen. Hoe kom
ik hier ooit nog overheen?

Mijn wens is dat je op een dag weer al je
liefde weer met mij zou willen delen. Pas dan zou
mijn gebroken hart weer kunnen helen. Ik
schrijf jouw naam op het condens van de
ruiten, terwijl de vogels hun ochtendlied al
weer beginnen te fluiten ...

Ondertussen heb ik nog steeds geen oog
dichtgedaan. Maar hopelijk zal het morgen
weer wat beter gaan....