De Koeterwaal

De Koeterwaal

Het is avond en de zon word berooft
Eerst verschiet ze rood, waarna ze dooft
Schemer, stipjes, sterren, nacht
En ene vogel die boven alles lacht

In de verte zingt in de nacht magistraal
Zonder enkel grief de zonnedief
Lange, hoge tonen in pracht en praal
Dat kan alleen zijn, de Koeterwaal

In de kruin van een boom, op een tak
Of op de kleien pannen van een dak
Betoverend zingen kan ze overal
Als het uiteindelijk maar mag, bovenal

Alleen in het donker, dat dan wel
Trots en mooi, maar ze schaamt zich snel
Ze steelt de zon en zingt dan haar lied
Al zoek je goed, je vind haar niet

Altijd sluipt en gromt er wel een boer
Rond met een houten klomp of steen
"Ach vogel stop en vlieg toch heen"
"Moet ik je vinden ,dat wordt ik gemeen"

Van jongs af aan leerde ze echter goed
Blijf doorzetten, houdt de moed!
Wie echt wil, die maakt het allemaal
Luister 's nachts maar naar de Koeterwaal

Als 's ochtends de zon ontwaakt
En de Koeterwaal haar kreten slaakt
Kindjes uitgerust in hun oogjes wrijven
Mag de Koeterwaal nog een nachtje blijven.

Ronnie, 22.11.2007