Buiten bereik..

Ik had beloofd je nooit te laten vallen,ik had je handen vast,we waren samen door de wind die ons gevangen had.
Ook al had je moeite met vertrouwen in een ander,dat was niet de reden dat je me liet vallen,je nam alles af.
Ik kan geen kant op,je kijkt om maar jij bent buiten mijn bereik telkens als ik dichterbij komt.
Ik zie je siloet vervagen tot die klein wordt en toch ik schreeuw je naam en voel ik de pijn want je verdwijnt toch.
We haden ruimte om de sterren te zien,het was uniek elke nacht was dezelfde niek nu heb ik niemand om te praten.
Dus vertel vertel ik het liefst niet wat ik voel want ik doe alleen mezelf verdriet.